Кейбір елдерде 14 ақпанда тойлап өтетін «махаббат» күнінің Ислам дініндегі үкімі қандай? Мұсылман ғұламалары оған рұқсат береді ме, әлде рұқсат емес пе? Қай елдерде Әулие Валентин күнін тойлауға тыйым салынды? Бұл күндерді тойлауға Құран мен Сүннеттен негіз бар ма?
Бүгінгі таңда «сүйгенім», «сүйген жарым», «ғашығым» сөздері шариғатқа қайшы махаббат сезімін білдіреді. Бұған шариғатта қатаң тыйым салынған. Шариғатта тыйым салынған нәрсе тойланбау керек. Шариғат таразысына салынып, діни шектеулерден шықпаған дәстүрлі мейрамдарды тойлауға рұқсат бар. Алайда, діни шектеулерден тыс шығатын мейрамдардың барлығын атап өтуге қатаң тыйым салынған. Яғни, біздің дінімізде некесіз “ғашықтардың” болуына жол жоқ. Төменде айтылатын Христиандық оқиға бойынша «Әулие Валентин күні» жастардың дін қызметкерлері арқылы кездесу және дін қызметшінің өліміне (Әулие Валентин) қатысты аталып өтетін болды. Оған қоса бұл күн олардың, яғни Христиан дінінің мерекесі болып бекітілді .Ал олардың тойларын бізге тойлап өту одан да қауіптірек болады.Имаи Табарани Ибн Омардан (радиаллаһу әнһ) Аллаһ елшісінің ﷺайтқаның келтіреді:
”Адамдар хайуандар секілді жолдың бойында жыныстық қатынасқа түспейінше Қиямет күні басталмайды”.
Ақиқатында қазіргі уақытта ондай құбылыстарды байқаймыз: жастардың құшақтасып, сүйісіп, саябақтарда жатқандарын көремсіз. Уақыт өте бұндай істер көбейіп қалыпты жағдайға айналып бара жатқандарын байқаудамыз. Бір христиан дін қызметшісі бұл күнді «махаббат күні» деп бекіткен еді, енді бұл күнде мұсылмандарда бір-біріне сыйлықтар сыйлауда. Әке-ана күндерінде де соны көреміз. Бұдан шығытыны, біз бұл күндері ғана оларды құрметтеп, қуаныш сыйлап, басқа күндері оларды ұмытып қоямыз. Ал Исламның айтатыны: ”Оларды,яғни ата-анаы әр түн,әр сағат олардың алдындағы ақыларынды өтендер”.
«Әулие Валентин (махаббат күнінің)» тарихы
Римдік император Клавдий II үлкен әскер құрғысы келді. Ол ойын іске асыру үшін түрлі әрекеттерге барды. 200 жылы әскерге келген жігіттер отбасыларын, сүйіктілерін ойлап соғысқа бармайтына императордың көзі жетті. Сол үшін император жастарға некелесуге тыйым салды. Сол уақытта император Клавдийға қарсы шығып, жастардың қосылуларына көмектесіп, ғашық жандардың жақын досына айналған «Әулие Валентин» өмір сүрді. Бұл жағдайды естіген император Валентинді абақтыға тастайды. Кейін 14 ақпан күні Валентин өлім жазасына кесіледі. Сол уақыттан бастап ғашық жандар Валентиннің құрметіне осы күнді атап өте бастады.
Ислам дінін де «махаббат күнін» атап өту бар ма?
«Махаббат күні» деп аталатын, адамдардың бейқам жыныстық қатынасқа түсетін күн-христиандардың мерекесі болып есептеледі. Адамдар бұл “қасиетті күнді” тойлаймыз деп қауіпті капиталистік жүйесінің қақпасына түсуде. Ғалымдарымыз махаббат күнін тойлап- тарату — миссионерлік әрекетке және капиталистік жүйе әрекетінің отына «май құюмен» тең деп ескертуде. Сонымен қатар, ислам ғұламалары, бұл күннің зардабынан БАҚ (бұқаралық ақпарат құралдары) арқылы сақтандыру шарасын қолдануды талап етуде.
Мұсылмандарда тек екі мейрам бар.
Ғылыми зерттеу және пәтуа беру комитеті 3.11.1420 жылы махаббат күніне қатысты баға берген. Әр жыл сайын 14 ақпан күні адамдар бір-біріне қызыл раушан сылайды, қызыл киімге киінеді, бір-бірін құттықтайды, кондитерлік дүкендер қызыл түсті тәтті тағамдар пісіреді, тауарларын сату үшін хабарландырулар береді. Комитет бұл күнге қатысты мынадай пәтуа берді:
«Исламда тек екі мейрам бар екеніне Құран мен хадисте ашық дәлелдер келген.Олар Рамазан айы аяқталғандағы және Құрбан айттағы мереке.Бұл екі мейрамнан басқа пайда болған мерекелер уақыт өте келе пайда болған мерекелер. Мұсылман адамға бұл мерекелерді тойлауға, оларды мойындауға, ол мерекелерге қатысты қуануға, бұл мерекелерді тойлап өтулеріне себепші болуға тыйым салынады».
Мұсылмандар үшін христиандардың және пұтқа табынушылардың мерекелерін тойлауға болмайды.
Пәтуада: «Алдыңғы заманда, кәпірлердің мерекесі болып есептелген мерекеге қатысу әрі тойлау үлкен күнә екені айтылған. Өйткені, бұл амалымен мұсылман адам оларға, яғни кәпірлерге махаббат және достық қойған болып есептеледі. Құранда Аллаһ Тағала оларға еліктеуге, махаббат және достық қоюға тыйым салған. «Махаббат күні» де осыған жатады, себебі ол мереке көпқұдайшылар мен христиандардың мерекесі болып табылады. Сол себептен, Аллаға және Қиямет күніне иман келтірген мұсылман адам бұл мерекені тойлауға ,мойындауға және адамдарды құттықтауына болмайды. Керісінше, Аллаға және Оның Елшісіне ﷺ бойұсынып, бұл күнді тойлаудан бас тартып, Алланың ашуын шақыратын және тозаққа түсуіне себеп болатын амалдардан аулақ болуы керек».
Махаббат күніне қатысты қызметтер де харам
Сондай-ақ, мұсылман адамға махаббат күнін тойлауға көмектесуге болмайды: тамақтарын пісіріп беру, саудалар жасау, бір нәрсе жасап беру, сыйлықтар сыйлауға, ашық хаттар жолдау (открытка), хабарландырулар жасау. Жоғарыдағы пәтуаның жалғасында айтылады:
«Әр уақытта, әсіресе осы күні Аллаһтың кітабы Құранды және Пайғамбарымыздың ﷺ Сүннетін бекем ұстануымыз қажет. Аллаһтың ашуына ұшыраған, бұзылған яһудийлердің және Аллаһтың Құдіретімен Ұлықтығынан қорықпайтын, Исламды мақтан тұтпайтын адасқан христиандардың айласына түсіп қалмау үшін мұсылмандарға өте ақылды және парасатты болулары қажет.»
Ислам дінінде «махаббат күні» деген күн жоқ
Мармара (Турция) университеті теологиялық факультетінің оқытушысы, доцент Недим Урхан махаббат күніне қатысты айтқан пікірі:
«Біз, әлбетте, христиан дәстүріне еліктеп, жақсы көрген адамдарымызға сезімімізді білдіруді бір күнге шектеп қоюға бір ауыздан қарсымыз. Ислам дінінде махаббат уақытша емес тұрақты болады. Мұсылманның махаббаты тек денелік, нәпсіні қандыру махаббаты емес. Махаббаттың мағынасы қазіргі уақытта өзгеріп кеткен. Дұрыс мағынасын ажырата білуіміз керек. «Махаббат күніндегі» махаббаттың мағынасына Ислам дінімізде орын жоқ. Адам некелескен уақытта уақытша некелеспеген секілді махаббат күніндегідей бір күндік “махаббат” болмайды. Адам қол орамалы емес қой, қолданып болғаннан кейін лақтырып тастайтын!.»
Эрзурумдегі Ататюрк университетінің,Теологиялық факультетінің оқытушысы профессор Мустафа Агырман махаббат күніне қатысты айтқан сөздері:
«Махаббат күні және сол секілді күндер бұл — тұзақтардың бірі. Капиталисттік жүйе барлық заттарды қолданғандай біздің сүйіктілеріміздіде қолдануда және біздің сүйіктілеріміз арқылы үлкен жетістікке жетуде. Бұның барлығы жақсы іске асқан маркетингтік тәсілдер. Ислам бұған қарсы тұрады. Христиан дінінің дәстүрі біздің ұлттық құндылықтарымызға, әсіресе, дінімізге зиян келтіретіндіктен, мұсылмандар бұл күнге бір ауыздан қарсы және бұл шындықты адамдарға түсіндіріп, жеткізуіміз керек”.
Ислам сенімі бұған жол бермейді
Хақ ислам сенімінде басқа дін өкілдерінің мерекелерін тойлауға тыйым салады. «Фатауа әл-Хиндияда» айтылады:
«Мұсылмандардың мұсылман емес қауымның мерекелерін тойлаулары, оған қатусулары, олардың мерекелерін қабылдаулары олардың күпірліктеріне қолдау көрсетуден басқа ештеңе емес».
Махаббат күнің тойлауға тыйым салынған елдер
Малазияның дін істер мемлекеттік ұйымы «махаббат күнін» тойлауға тыйым салды. «Махаббат күнін» тойлау Өзбекстанда да тыйым салынған. Өзбек елі 14 ақпанда концерттер мен ойын сауық ұйымдастыруға тыйым салынды. Өзбекстаннан кейін, Түркменстанда «Әулие Валентин күнін» тойлауға тыйым салды. Иранда 14 ақпан күні «махаббат күніне» қатысты жарнамалар, тауарлар сатуға тыйым салынды. Сондай-ақ, Сауд Арабияда да бұл күнді тойлауға тыйым салынған. Олар «махаббат күні» пұтқа табынушылардың мерекесі және ол мереке некесіз қатынасқа шақырады деп тыйым салған болатын. 2004 жылы ««Махаббат күні» пұтқа табынушылардың, христиандардың мерекесі, ал, Аллаға және Қиямет күніне иман келтірген адам Алланың азабына ұшырап қалмауы үшін бұл мерекені тойламау керек» деген пәтуа шыққан болатын. Ресейдің Белогордтық облысында «Бұл мереке жастардың рухтарына кері әсерін тигізеді және бұл дәстүрімізге жат мереке» - деп бұл мерекеге тыйым салған.
Ең жақсы көзқарас-ақиқат
Кейіп-келбет, сексуалдық шабыт арқылы сүйікті болғандар өмірді тек ішіп-жеу ,рахаттануда деп есептейді. Бұлар ақиқатты өмірлік күш-қуаттарын жоғалтқаннан кейін ғана түсінеді.
Құдіретті Алла айтады:
«Дүние тіршілігі еш нәрсе емес. Ойын-сауық ғана .Әрине ақырет жұрты тақуалар үшін жақсы. Сонда да түсінбейсіңдер ме?» (Әнғәм сүресі, 32 аят)
«Адам баласы үшін әйелдер, балалар,а лтын күмістен жиналған қазыналар, сәнделген аттар, малдар және егіндерді қызыға сүю әдемі көрсетілді. Бірақ олар дүние тіршілігінің сәні. Негізінде орынның жақсысы Алланың қасында» (әл-Имран сүресі, 14 аят)
Бұндай жолмен қосылған ғашық жандардың некелері тұрақты әрі баянды болмайды.Оған келесі өмірден алынған оқиғаны ұсынамыз (есімдерін жарияламауды жөн көрдік):
«Отбасы құрғанымызға екі жылдан асты. Мен оған соңғы уақытта Алла сені Өз азабына алсын деп айтатын болдым. Біз әр ұрысқан сайын ол мені өзінің бұрынғы жігіттерімен салыстыратын болды. Ұрыстан кейін олай неге айтқанын сұрағанымда ашу үстінде айтқан сөздер ақиқатқа сай келе бермейді деп жауап қайтаратын. Біздер сондай жалындаған махаббаттың ыстығымен қосылғанбыз. Менің оған жасамаған жақсылығым жоқ шығар, сірә? Бірақ, сонда да ол жақсылықты түсінбеді. Достар, үйленер алдында өте мұқият болыңыздар. Таңдап жатқан қызыныздың сізге дейінгі өмірін жақсы білетіңізге көзіңізде жеткізіп алыңыздар. Бұндай қатынастың 90 пайыздан жоғары тұрақты некемен аяқталмай жатады. Сондай бұзылған, қызу мінезді жігіттер отбасы құру үшін пәк қыздарды жолықтырғылары келеді. Некесіз жүріс себебінен мұндай жігіттердің тұзағына түскен қыздар бәрінен шоңқиып құр қалып жатады. Жігіттердің ішінде қыздармен саудаласатын адамдарға жүгінетіндері де болады.
Доктор Джемаль Зеки Онал қылымсыған қыздар жайында жақсы мысал келтіреді:
«Махаббатпен ойнайтын қыздар пышақпен ойнап, өздерін жарақаттап алған нәресте секілді. Бұл жара өте ауыр болып келеді. Қыздарда пәктігін,арын жоғалтып түрлі пәлеге жолығады. Ал жігіт болса кішкентай бала жаңа қуыршақ іздегендей, өзіне жаңа құрбан іздей бастайды».
Әрине, Алла ер мен әйелді бір-бірлері үшін жаратты.
Ұлы Алла айтады:
«Сендерге, оған тұрақтауларын үшін өз жыныстарыңнан жұбайлар жаратып, араларыңа сүйіспеншілік, мейірімділік пайда қылғандығы да Оның белгілерінен. Сөз жоқ, осылар хақында ойланған елге белгілер бар» (Рум сүресі, 21 аят)
Аллаһ Елшісі ﷺ айтты:
«Ей, жастар! Кімде-кім үйленуге шамасы келсе үйленсін. Өйткені, бұл оның көзін күнәдан сақтауға және тақуа болуына ықпалын тигізеді. Ал, кім бұлай жасауға шамасы келмесе ораза ұстасын. Өйткені ораза оның нәпсісін басуға көмектеседі» (Бухари, Муслим)
Бірақ Пайғамбарымыздың ﷺ кезінде де ,одан кейінде, бірде-бір ғалым некеге дейін жыныстық қатынасты рұқсат деп айтпаған. Имам Раббани айтады:
«Егерде, үйленген жігіт немесе күйеуі бар әйел жыныстық қатынасқа түсетіндей уақыт бойы жабық бөлмеде қалатын болса олардың некелері бұзылады. Егер есігі ашық болса үкімі өзгереді»
Бір адам: «Мен жай ғана дос қыз емес, әйел іздеп жатырмын» деуі мүмкін. Оны әйелдікке алам дейсің, оны қашан алмақсың? Қалайша бұны ғашықтар күнімен байланыстыруға болады? Бұл — зинақорлардың күні, өйткені бұл — неке қимаған ғашықтардың күні. Олар махаббат некеден кейін жоғалады дейді. Өйткені, өздері үйленгенге дейін барлығын жасап, отбасылық өмірге түк те қалдырмайды. Сол үшін адамдар ажырасып жатыр. Ал, ата анасы себебімен құдаласу арқылы үйлегендерге қызықтың барлығы некеден кейін ашылады да, олар соның берекетін өмірлерінің соңына дейін көреді. Исламда тәртіп осындай.
Қорытынды
Түрік жазушысы Неджип Фазилдің бұл тақырыпқа қатысты айтқан сөзі:«Егер Ислам Еуропадан таралғанда барлық адамдар мұсылман болар еді». Бұл сөзде үлкен мағына жатқанын түсінген адам біледі. Біз батысқа еліктеп, шайтанның тұзағына түсудеміз. Батысқа еліктейміз деп олардың қуыршағына айналып болдық. Жан қалауларымызға ереміз деп, мәңгілік ақыретіміздін айырылып қалмайықшы.
Аллаһ Тағаладан шайтанның азғыруынан пана сұраймын!
Мақала islam-today.ru сайтынан аударылып, өңделді.
Кейбір елдерде 14 ақпанда тойлап өтетін «махаббат» күнінің Ислам дініндегі үкімі қандай? Мұсылман ғұламалары оған рұқсат береді ме, әлде рұқсат емес пе? Қай елдерде Әулие Валентин күнін тойлауға тыйым салынды? Бұл күндерді тойлауға Құран мен Сүннеттен негіз бар ма?
Бүгінгі таңда «сүйгенім», «сүйген жарым», «ғашығым» сөздері шариғатқа қайшы махаббат сезімін білдіреді. Бұған шариғатта қатаң тыйым салынған. Шариғатта тыйым салынған нәрсе тойланбау керек. Шариғат таразысына салынып, діни шектеулерден шықпаған дәстүрлі мейрамдарды тойлауға рұқсат бар. Алайда, діни шектеулерден тыс шығатын мейрамдардың барлығын атап өтуге қатаң тыйым салынған. Яғни, біздің дінімізде некесіз “ғашықтардың” болуына жол жоқ. Төменде айтылатын Христиандық оқиға бойынша «Әулие Валентин күні» жастардың дін қызметкерлері арқылы кездесу және дін қызметшінің өліміне (Әулие Валентин) қатысты аталып өтетін болды. Оған қоса бұл күн олардың, яғни Христиан дінінің мерекесі болып бекітілді .Ал олардың тойларын бізге тойлап өту одан да қауіптірек болады.Имаи Табарани Ибн Омардан (радиаллаһу әнһ) Аллаһ елшісінің ﷺайтқаның келтіреді:
”Адамдар хайуандар секілді жолдың бойында жыныстық қатынасқа түспейінше Қиямет күні басталмайды”.
Ақиқатында қазіргі уақытта ондай құбылыстарды байқаймыз: жастардың құшақтасып, сүйісіп, саябақтарда жатқандарын көремсіз. Уақыт өте бұндай істер көбейіп қалыпты жағдайға айналып бара жатқандарын байқаудамыз. Бір христиан дін қызметшісі бұл күнді «махаббат күні» деп бекіткен еді, енді бұл күнде мұсылмандарда бір-біріне сыйлықтар сыйлауда. Әке-ана күндерінде де соны көреміз. Бұдан шығытыны, біз бұл күндері ғана оларды құрметтеп, қуаныш сыйлап, басқа күндері оларды ұмытып қоямыз. Ал Исламның айтатыны: ”Оларды,яғни ата-анаы әр түн,әр сағат олардың алдындағы ақыларынды өтендер”.
«Әулие Валентин (махаббат күнінің)» тарихы
Римдік император Клавдий II үлкен әскер құрғысы келді. Ол ойын іске асыру үшін түрлі әрекеттерге барды. 200 жылы әскерге келген жігіттер отбасыларын, сүйіктілерін ойлап соғысқа бармайтына императордың көзі жетті. Сол үшін император жастарға некелесуге тыйым салды. Сол уақытта император Клавдийға қарсы шығып, жастардың қосылуларына көмектесіп, ғашық жандардың жақын досына айналған «Әулие Валентин» өмір сүрді. Бұл жағдайды естіген император Валентинді абақтыға тастайды. Кейін 14 ақпан күні Валентин өлім жазасына кесіледі. Сол уақыттан бастап ғашық жандар Валентиннің құрметіне осы күнді атап өте бастады.
Ислам дінін де «махаббат күнін» атап өту бар ма?
«Махаббат күні» деп аталатын, адамдардың бейқам жыныстық қатынасқа түсетін күн-христиандардың мерекесі болып есептеледі. Адамдар бұл “қасиетті күнді” тойлаймыз деп қауіпті капиталистік жүйесінің қақпасына түсуде. Ғалымдарымыз махаббат күнін тойлап- тарату — миссионерлік әрекетке және капиталистік жүйе әрекетінің отына «май құюмен» тең деп ескертуде. Сонымен қатар, ислам ғұламалары, бұл күннің зардабынан БАҚ (бұқаралық ақпарат құралдары) арқылы сақтандыру шарасын қолдануды талап етуде.
Мұсылмандарда тек екі мейрам бар.
Ғылыми зерттеу және пәтуа беру комитеті 3.11.1420 жылы махаббат күніне қатысты баға берген. Әр жыл сайын 14 ақпан күні адамдар бір-біріне қызыл раушан сылайды, қызыл киімге киінеді, бір-бірін құттықтайды, кондитерлік дүкендер қызыл түсті тәтті тағамдар пісіреді, тауарларын сату үшін хабарландырулар береді. Комитет бұл күнге қатысты мынадай пәтуа берді:
«Исламда тек екі мейрам бар екеніне Құран мен хадисте ашық дәлелдер келген.Олар Рамазан айы аяқталғандағы және Құрбан айттағы мереке.Бұл екі мейрамнан басқа пайда болған мерекелер уақыт өте келе пайда болған мерекелер. Мұсылман адамға бұл мерекелерді тойлауға, оларды мойындауға, ол мерекелерге қатысты қуануға, бұл мерекелерді тойлап өтулеріне себепші болуға тыйым салынады».
Мұсылмандар үшін христиандардың және пұтқа табынушылардың мерекелерін тойлауға болмайды.
Пәтуада: «Алдыңғы заманда, кәпірлердің мерекесі болып есептелген мерекеге қатысу әрі тойлау үлкен күнә екені айтылған. Өйткені, бұл амалымен мұсылман адам оларға, яғни кәпірлерге махаббат және достық қойған болып есептеледі. Құранда Аллаһ Тағала оларға еліктеуге, махаббат және достық қоюға тыйым салған. «Махаббат күні» де осыған жатады, себебі ол мереке көпқұдайшылар мен христиандардың мерекесі болып табылады. Сол себептен, Аллаға және Қиямет күніне иман келтірген мұсылман адам бұл мерекені тойлауға ,мойындауға және адамдарды құттықтауына болмайды. Керісінше, Аллаға және Оның Елшісіне ﷺ бойұсынып, бұл күнді тойлаудан бас тартып, Алланың ашуын шақыратын және тозаққа түсуіне себеп болатын амалдардан аулақ болуы керек».
Махаббат күніне қатысты қызметтер де харам
Сондай-ақ, мұсылман адамға махаббат күнін тойлауға көмектесуге болмайды: тамақтарын пісіріп беру, саудалар жасау, бір нәрсе жасап беру, сыйлықтар сыйлауға, ашық хаттар жолдау (открытка), хабарландырулар жасау. Жоғарыдағы пәтуаның жалғасында айтылады:
«Әр уақытта, әсіресе осы күні Аллаһтың кітабы Құранды және Пайғамбарымыздың ﷺ Сүннетін бекем ұстануымыз қажет. Аллаһтың ашуына ұшыраған, бұзылған яһудийлердің және Аллаһтың Құдіретімен Ұлықтығынан қорықпайтын, Исламды мақтан тұтпайтын адасқан христиандардың айласына түсіп қалмау үшін мұсылмандарға өте ақылды және парасатты болулары қажет.»
Ислам дінінде «махаббат күні» деген күн жоқ
Мармара (Турция) университеті теологиялық факультетінің оқытушысы, доцент Недим Урхан махаббат күніне қатысты айтқан пікірі:
«Біз, әлбетте, христиан дәстүріне еліктеп, жақсы көрген адамдарымызға сезімімізді білдіруді бір күнге шектеп қоюға бір ауыздан қарсымыз. Ислам дінінде махаббат уақытша емес тұрақты болады. Мұсылманның махаббаты тек денелік, нәпсіні қандыру махаббаты емес. Махаббаттың мағынасы қазіргі уақытта өзгеріп кеткен. Дұрыс мағынасын ажырата білуіміз керек. «Махаббат күніндегі» махаббаттың мағынасына Ислам дінімізде орын жоқ. Адам некелескен уақытта уақытша некелеспеген секілді махаббат күніндегідей бір күндік “махаббат” болмайды. Адам қол орамалы емес қой, қолданып болғаннан кейін лақтырып тастайтын!.»
Эрзурумдегі Ататюрк университетінің,Теологиялық факультетінің оқытушысы профессор Мустафа Агырман махаббат күніне қатысты айтқан сөздері:
«Махаббат күні және сол секілді күндер бұл — тұзақтардың бірі. Капиталисттік жүйе барлық заттарды қолданғандай біздің сүйіктілеріміздіде қолдануда және біздің сүйіктілеріміз арқылы үлкен жетістікке жетуде. Бұның барлығы жақсы іске асқан маркетингтік тәсілдер. Ислам бұған қарсы тұрады. Христиан дінінің дәстүрі біздің ұлттық құндылықтарымызға, әсіресе, дінімізге зиян келтіретіндіктен, мұсылмандар бұл күнге бір ауыздан қарсы және бұл шындықты адамдарға түсіндіріп, жеткізуіміз керек”.
Ислам сенімі бұған жол бермейді
Хақ ислам сенімінде басқа дін өкілдерінің мерекелерін тойлауға тыйым салады. «Фатауа әл-Хиндияда» айтылады:
«Мұсылмандардың мұсылман емес қауымның мерекелерін тойлаулары, оған қатусулары, олардың мерекелерін қабылдаулары олардың күпірліктеріне қолдау көрсетуден басқа ештеңе емес».
Махаббат күнің тойлауға тыйым салынған елдер
Малазияның дін істер мемлекеттік ұйымы «махаббат күнін» тойлауға тыйым салды. «Махаббат күнін» тойлау Өзбекстанда да тыйым салынған. Өзбек елі 14 ақпанда концерттер мен ойын сауық ұйымдастыруға тыйым салынды. Өзбекстаннан кейін, Түркменстанда «Әулие Валентин күнін» тойлауға тыйым салды. Иранда 14 ақпан күні «махаббат күніне» қатысты жарнамалар, тауарлар сатуға тыйым салынды. Сондай-ақ, Сауд Арабияда да бұл күнді тойлауға тыйым салынған. Олар «махаббат күні» пұтқа табынушылардың мерекесі және ол мереке некесіз қатынасқа шақырады деп тыйым салған болатын. 2004 жылы ««Махаббат күні» пұтқа табынушылардың, христиандардың мерекесі, ал, Аллаға және Қиямет күніне иман келтірген адам Алланың азабына ұшырап қалмауы үшін бұл мерекені тойламау керек» деген пәтуа шыққан болатын. Ресейдің Белогордтық облысында «Бұл мереке жастардың рухтарына кері әсерін тигізеді және бұл дәстүрімізге жат мереке» - деп бұл мерекеге тыйым салған.
Ең жақсы көзқарас-ақиқат
Кейіп-келбет, сексуалдық шабыт арқылы сүйікті болғандар өмірді тек ішіп-жеу ,рахаттануда деп есептейді. Бұлар ақиқатты өмірлік күш-қуаттарын жоғалтқаннан кейін ғана түсінеді.
Құдіретті Алла айтады:
«Дүние тіршілігі еш нәрсе емес. Ойын-сауық ғана .Әрине ақырет жұрты тақуалар үшін жақсы. Сонда да түсінбейсіңдер ме?» (Әнғәм сүресі, 32 аят)
«Адам баласы үшін әйелдер, балалар,а лтын күмістен жиналған қазыналар, сәнделген аттар, малдар және егіндерді қызыға сүю әдемі көрсетілді. Бірақ олар дүние тіршілігінің сәні. Негізінде орынның жақсысы Алланың қасында» (әл-Имран сүресі, 14 аят)
Бұндай жолмен қосылған ғашық жандардың некелері тұрақты әрі баянды болмайды.Оған келесі өмірден алынған оқиғаны ұсынамыз (есімдерін жарияламауды жөн көрдік):
«Отбасы құрғанымызға екі жылдан асты. Мен оған соңғы уақытта Алла сені Өз азабына алсын деп айтатын болдым. Біз әр ұрысқан сайын ол мені өзінің бұрынғы жігіттерімен салыстыратын болды. Ұрыстан кейін олай неге айтқанын сұрағанымда ашу үстінде айтқан сөздер ақиқатқа сай келе бермейді деп жауап қайтаратын. Біздер сондай жалындаған махаббаттың ыстығымен қосылғанбыз. Менің оған жасамаған жақсылығым жоқ шығар, сірә? Бірақ, сонда да ол жақсылықты түсінбеді. Достар, үйленер алдында өте мұқият болыңыздар. Таңдап жатқан қызыныздың сізге дейінгі өмірін жақсы білетіңізге көзіңізде жеткізіп алыңыздар. Бұндай қатынастың 90 пайыздан жоғары тұрақты некемен аяқталмай жатады. Сондай бұзылған, қызу мінезді жігіттер отбасы құру үшін пәк қыздарды жолықтырғылары келеді. Некесіз жүріс себебінен мұндай жігіттердің тұзағына түскен қыздар бәрінен шоңқиып құр қалып жатады. Жігіттердің ішінде қыздармен саудаласатын адамдарға жүгінетіндері де болады.
Доктор Джемаль Зеки Онал қылымсыған қыздар жайында жақсы мысал келтіреді:
«Махаббатпен ойнайтын қыздар пышақпен ойнап, өздерін жарақаттап алған нәресте секілді. Бұл жара өте ауыр болып келеді. Қыздарда пәктігін,арын жоғалтып түрлі пәлеге жолығады. Ал жігіт болса кішкентай бала жаңа қуыршақ іздегендей, өзіне жаңа құрбан іздей бастайды».
Әрине, Алла ер мен әйелді бір-бірлері үшін жаратты.
Ұлы Алла айтады:
«Сендерге, оған тұрақтауларын үшін өз жыныстарыңнан жұбайлар жаратып, араларыңа сүйіспеншілік, мейірімділік пайда қылғандығы да Оның белгілерінен. Сөз жоқ, осылар хақында ойланған елге белгілер бар» (Рум сүресі, 21 аят)
Аллаһ Елшісі ﷺ айтты:
«Ей, жастар! Кімде-кім үйленуге шамасы келсе үйленсін. Өйткені, бұл оның көзін күнәдан сақтауға және тақуа болуына ықпалын тигізеді. Ал, кім бұлай жасауға шамасы келмесе ораза ұстасын. Өйткені ораза оның нәпсісін басуға көмектеседі» (Бухари, Муслим)
Бірақ Пайғамбарымыздың ﷺ кезінде де ,одан кейінде, бірде-бір ғалым некеге дейін жыныстық қатынасты рұқсат деп айтпаған. Имам Раббани айтады:
«Егерде, үйленген жігіт немесе күйеуі бар әйел жыныстық қатынасқа түсетіндей уақыт бойы жабық бөлмеде қалатын болса олардың некелері бұзылады. Егер есігі ашық болса үкімі өзгереді»
Бір адам: «Мен жай ғана дос қыз емес, әйел іздеп жатырмын» деуі мүмкін. Оны әйелдікке алам дейсің, оны қашан алмақсың? Қалайша бұны ғашықтар күнімен байланыстыруға болады? Бұл — зинақорлардың күні, өйткені бұл — неке қимаған ғашықтардың күні. Олар махаббат некеден кейін жоғалады дейді. Өйткені, өздері үйленгенге дейін барлығын жасап, отбасылық өмірге түк те қалдырмайды. Сол үшін адамдар ажырасып жатыр. Ал, ата анасы себебімен құдаласу арқылы үйлегендерге қызықтың барлығы некеден кейін ашылады да, олар соның берекетін өмірлерінің соңына дейін көреді. Исламда тәртіп осындай.
Қорытынды
Түрік жазушысы Неджип Фазилдің бұл тақырыпқа қатысты айтқан сөзі:«Егер Ислам Еуропадан таралғанда барлық адамдар мұсылман болар еді». Бұл сөзде үлкен мағына жатқанын түсінген адам біледі. Біз батысқа еліктеп, шайтанның тұзағына түсудеміз. Батысқа еліктейміз деп олардың қуыршағына айналып болдық. Жан қалауларымызға ереміз деп, мәңгілік ақыретіміздін айырылып қалмайықшы.
Аллаһ Тағаладан шайтанның азғыруынан пана сұраймын!
Мақала islam-today.ru сайтынан аударылып, өңделді.
Бүкіл мақтау Әлемдердің Раббысы болған Қиямет күнінің иесі Аллаһ Тағалаға тән. Сондай-ақ, Оның Елшісі Мұхаммедке, оның жанұясы мен артынан еруші ізгі мұсылмандарға Алланың игілігі мен сәлемі болсын!
Содан соң,
Біздердің білуімізше, «Уахабилердің/сәләфилердің» шейхтары — біздер ғана «сәләфус-салихиндердің ақидасындамыз» деп бәрінен де қаттырақ дауыс көтеріп айтады және өздерімен бір ұстанымда болмаған мұсылмандарды адасуға шығарады. Расында да, олар айтып жатырған сөздер солар айтқандай ма екендігін, сондай-ақ, сәләфтар мен сәләфтардың сөзін жеткізуші халаф ғалымдарының сөздері уахабилердің шейхтарының сөздерімен қаншалықты сәйкес келетінін қарастырып көрсек.
Үмметіміздің ең беделді муффасиры, имам-сәләф Ибн Джәрир әт-Табари(рахимахуллаһ) (224-310х/839-923 м) Аллаһ Тағаланың «Сонан кейін аспанға истиуа етті…» — деген аятын пікірталас ретінде келтіреді, қарсы пікір білдіруші «истиуа» сөзін «ғулу/жоғарылық,биік» деген мағынадан теріске шығарып, «бірінші Аллаһ Тағала төменде болды, кейін көтерілді» деп пікір білдіреді. Өйткені қарсыласы«ғулуу/жоғарылық,биік» деген сөзді тікелей мағынада және ол қозғалыста деп түсінген.
Бұған жауап ретінде, имам ат-Табари былай дейді:
«Оған қарсы пікір білдірушіге былай деп айтылады: Сол кезде оған айтылады: онда сен де айт: ол көтерілді (жоғары болды) бірақ көтерілуі бір мекенен екінші мекенге өту, ауысу емес, дәрежесімен және билігімен жоғары болу.»
[«Джами’әл-байан фи тафсир әл-Қуран», 1/428-430]
Ал, уахабилердің шейхы Абдуллаһ ал-Ғунайман имам ат-Табаридіңсөзіне былай деп пікір айтады:
«Имам әт-Табаридің сөзі: «айт: ол көтерілді (жоғары болды) бірақ көтерілуі бір мекенен екінші мекенге өту, ауысу емес, дәрежесімен және билігімен жоғары болу» — бұл Кәләмшылардың жақтастары әрі Бидғат иелерінің жолын қууышылардың сөздері, бұлай жасауға болмайды, өйткені мәтіннің ашық мағынасына қарсы келеді, керісінше бұл жалған тәуил (бұрыс түсіндірме).»
[«Шарх китаб ат-Таухид мин Сахих әл-Бұхари»,http://shamela.ws/browse.php/book-9610#page-352]
Хафиз Әбу Бәкір әл-Байһақи(384-458х/994-1066м) «Сунан әл-Кубра» атты кітабында имам, хафиз Әбу Мухаммад Ахмад әл-Музаниден(270-356жж.х.) былай деп жеткізеді:
«Біздерге Әбу Абдуллах әл-Хафиз(әл-Хаким) былай деді: Мен естідім,Әбу Мухаммад Ахмад ибн Абдулла әл-Музани айтты: ««Нузул» (төменге түсу) жайындағы хадистер Пайғамбарымыздан(сәлаллаһу әлейһим уассәләм) біздерге сенімді риуаяттармен жетті. Бұл «нузул» жайында, Аллаһ Тағаланың мына сөздері растайды «Раббың және періштелер сап-сап болып келеді». «Төменге түсу» мен «келу» бұл екі сөз Аллаһ Субхану Тағалаға бір жерден екіші жерге қозғалу мен өту сияқты сипат ретінде лайықты емес. Керісінше, бұл екі сипат Аллаһтың бір нәрсеге ұқсаудан пәк (ташбих) сипаттары болып табылады.Ал,«муаттылдер»және «мушабихтер» айтып жүрген сипаттардан, Аллаһ Тағала әлде қайда пәк.»
[Әбу Бәкір әл-Байһақи, «Сунан әл-Кубра», 3/3]
Ал, енді уахабилердің муфтиі болған Ибн Бааздың, ғалым, сәләфус-салихин Ахмад әл-Музанидің сөзіне қалай пікір бергеніне назар аударсақ:
Уахабилердің шейхы, Сауд Арабиясының бұрыңғы муфтийі Абдулазиз ибн Бааз бұл сөздер жайлы имам Әбу Мұхаммад әл-Музанидің (Исмаил әл-Музанимен шатастырмаңыздар):«төменге түсу» мен «келу» бұл екі сөз Аллаһ Субхану Тағалаға бір жерден екіші жерге қозғалу мен өту сияқты сипат ретінде лайықты емес» деген сөзі жайлы:
«Бұл сөздер мағынасыз,мәнсіздік (батил), әрі әһлу сүннетте болған түсінікке қарама-қайшы екеніне күмән жоқ».
[ «Маджмуғ фатауа уа мақалят мутанаууия ли шейх ибн Бааз»,http://www.binbaz.org.sa/book/m005.pdf]
Шафиғи мазһабының ғалымы, хафиз Ибн Хаджар әл-Әсқалани (773-852х/1372-1449м) «нузул» туралы хадистерді келтіре отырып, сәләф және халафтардың сенімі туралы былай дейді:
«Сәләф имамдары мен әһлу сунна ғалымдарынан болған халафтардың сенімі Аллаһ Тағала қандайда бір қозғалыстан, ауыспалықтан және қосылудан пәк».
[Ибн Хаджар: ФатхулБәри: 8/505; Рияд: Дару Тайба 1426/2005]
Ал, енді хафиз әл-Әсқаланидің бұл сөзіне Абдурахман әл-Баррақ қалай пікір айтқанын көрейік.
Уахабилердің шейхы,Саудиялық ғалым Абдурахман ибн Насырәл-Баррақ өзінің «ФатхулБариге»жасаған түсіндірмесінде, ИбнХаджарәл-Асқаланидің сөзін былай деп пікірлейді:
« «Қозғалу» деп келген сипаттарды — келу кету, түсу, жақындау және орнығу деген мағынада бекіту керек екенін Әһлу сунна бірауыздан мақұлдайды. Себебі, бұл сөздер Құран мен Сүннеттен келді».
[«Фатхул Бари би шарх Сахих әл-Бұхари» Абдуррахман әл-Баррактың ескертуімен, http://www.dorar.net/enc/aqadia/834; «Таалиқат шейх әл-Баррак әля мухалифат әл-акыдати фи Фатхул Бари»]
Және Мухаммад ибн Салиха әл-Усайминің сөзін бөлек келтіре кетейік.
Ең беделді уахабилердің шейхы Ибн Усеймин былай деп айтты:
«Егер «келу, истауа, нузул» сияқты анық мәтіндерді қабылдаудан Аллаһ Тағалаға қатысты қимыл, қозғалыс туындайтын болса, онда ол да осы анық мәтіндер сияқты ақиқат болады.»
[«Изаляту саттар ан джаваби әл-мухтар ли хидаяти әл-мухтар», сілтеме:http://ia600400.us.archive.org/35/items/ekmkekmk/esgmhm.pdf;
«Маджму Фатауа уа расаил Ибн Усеймин»,http://islamport.com/w/ftw/Web/3460/600.htm]
Ары қарай, әһлу суннаның сәләф және халафтардан болған ғұламаларының Аллаһ Тағаланың қозғалу сипаты жайында қандай пікір айтқанына жеке тоқталамыз.
Атақты мухаддис, ғалым, сәләфтардан болған Абу Хатим Ибн Хиббан(270-354х / 883-965м) Аллаһ Тағаланың «нузул» сиапты ешқандай қозғалыссыз, орын өзгерту емес екендігі жайлы айтады:
«Бір нәрсе (көмегі) арқылы емес, ешқандай қозғалыс және бір жерден екінші жерге өтусіз түседі».
[Ибн Хиббан: Сахих Ибни Хиббан 3/201; Бейрут, Муассасатур Рисаля: 1414/1993]
Әһлу Сунна имамы Әбул Хасан Әл-Ашғари (260-324х / 874-936м) (рахимахуллаһ), өзінің «Рисаләтун илә әҺли сағир» кітабында былай деп жазған:
«Сәләфус-салихиндердің пікірлері бір жерден шықты, Өзі айтқанындай , Аллаһ Азза уа Джаллә адамдардан есеп алу үшін Қиямет күні келеді және періштелер де сап-сап болып келеді, оларға жазасын болмаса сыйын(сауабын) береді, қалаған адамына кешірім етеді, күнәһарлардан қалағанына жазасын береді. Және Оның келуі қозғалу/хәрәкәт немесе жылжу емес. Келу — қимыл және қозғалыстан болады, егер келуші дене мүшелерден және материядан тұратын болса. Ал, қашан Ол, Азза уа джалла, дене мүшелер мен материядан болып табылмайтындығы бекітілсе, онда Оның келуі ауысу және қозғалыспен болуы міндетті емес.
[Әбіл Хасан Әл Ашари: Рисалятун иля Ахлис Сағир: 227-229; Мәдина: Мактабатул Улюми уал Хаким: 1422/2002]
Мәлики мазхабының ғұламасы Әбу Омар Ибн Әбдул Барр (368-463х / 978-1071м) өзінің кітабында «Әл Изтискар» — да, «нузул» — ге қатысты хадистерге былай деп айтты:
«Өздерін Сунниттерге жатқызатын бір қауым топ, олар Аллаһ Тағаланы Өз затымен түседі дейді. Бұл сөздер қайтарылады, себебі Аллаһ Тағалаға қозғалу тән емес және жаратылыстардан Оған ештеңе тән емес».
[Ибн Әбдул Барр: Әл Истизкар: 8/153: Каир: 1414/1993]
Шафиғилық ғұлама, тәпсірші Имадуддин Ибн Касир (701-774х / 1302-1373м) өзінің «Әл Бидая уан-Нихая» атты кітабында былай деп айтты:
«Имам әл-Байхақи,ол Әл Хакимнен жеткізді, ол Әбу Әмра Ибн Ас Симмақадан, ол Ханбалидан (Ибн Исхақ Әш Шәйбани, Ахмад Ибн Ханбалдың немере ағасы), ол Ахмад Ибн Ханбалдан – Аллаһ Субхану Тағаланың сөзіне қатысты тәуилді жеткізді: «Сенің Раббың келеді», яғни, «Оның сыйақысы (сауабы) келеді».
әл-Байһақи айтты: «Бұл тізбекте(иснад) — шаңның тозаңындай күмән жоқ».
[Ибн Кәсир: «Әл Бидая уан Нихая: 1616; Байтул Афкарид Даулийя»]
Толықтай мына сілтемеден орыс-тілінде оқуға болады: http://al-fatava.com/forums/index.php?showtopic=2078
Бұл жерде мынандай сұрақ туындайды.: Уахабилердің және олардың шейхтары айтып жүрген «сәләфтар мен Әһлу сунна» деп жүргендері кімдер және олар кімнің артынан ілесіп жүр? Бұл көрнекі мысалдардан біздер көріп тұрғанымыздай, Әһлу Суннадан болған сәләф және халаф ғұламаларымы Аллаһ Субхана Тағаладан қозғалыс, жүріс, бір орыннан екінші орынға өту сияқты нәрселерді жоққа шығарды. Бірақ та уахабилердің шейхтары бұнымен келіспейді.
Бұл сұраққа біз өзіміз жауап берейік. Бұл сұрақта, уахабилердің шейхтары айтып жатқан «сәләфтары»– бұрынғы жоғалып кеткен, Аллаһ Тағаланы жаратылыстарға ұқсатып, шектен шыққан шииттер/рафидиттер сияқты адасушы ағымдар. Атап айтқанда, дәл солар Аллаһ Тағала қатысты қозғалыс, қимыл және ауысу, бір орыннан екінші орынға өту мағынасында қолданды. Бұлармен қоса яһудилер де Аллаһ Тағаланы адамға ұқсатты.
Шафиғилық ғұлама имам Әбдул Қахир әл-Бағдади (429х/1037м өмірден өтті) өзінің «Әл Фарқ Байнәл Фиракқ» атты кітабында былай деп айтты:
«Әһлу Сүннет ғұламалары бірауыздан Аллаһ Тағалаға қатысты сырқатқа ұшырау, өкініш, дерт, рахаттану тағы сондай ұқсас сөздерді теріске шығарды. Дәл сондай пікірде бірауыздан Оған қатысты мына сөздерді теріске шығарды: қимыл-қозғалыс/әл-хәракә және тыныштық/ас-сукун.
Бұл Рафидиттерден болған “әл-Хишамия” тобының пікіріне қарама-қайшы пікір болып табылады, олар Аллаһ Тағаланың орнығуын мақұлдайды және қимыл,қозғалыспен сипаттайды».
[Әбдул Кахир әл-Бағдади: Әл Фаркқ Байнәл Фиракқ: 333; Каир: Матбаатул Мадани]
Ұлы муфассир, Шафиғи мазхабының фақиһы, хижраның 6-ғасыр муджаддиді, мутакаллимдер имамы Фахрудин әр-Рази (544-606х/1150-1210м) өзінің кітабында әр-түрлі топтар(ағымдар) жайлы былай деп жазған:
«Бесінші топ – Хауария, Даууд әл-Хауаридің соңынан ерушілер(жақтастары). Ол «дене мүшелер/бөлшектер, қозғалыс, тыныштық күйі және жүгіру» осы сөздерді мақұлдап, Аллаһқа қатысты бекітті. Және ол айтты:
«Сендер менен барлығын сұрасаңдар түсіндіріп беремін, тек қана Оның(Аллаһ Тағаланың) жыныс мүшесі мен сақалынан басқасын».
[Фахрудин әр-Рази, «Иътиқадат Фаркил Муслимин уәл Мушрикин», 63-67 беттер]
Үлкен ғұламалардан болған муфассир Әбу Әбдуллаһ әл-Қуртуби (600-671х/1204-1274м) Құранда Әл-Мәида сүресінің, 24-ші аятын былай деп тәпсірлейді:
«Кейін олар (Исраил ұрпақтары) Аллаһтың, Тәбәракә уә Тағала, сипатына қатысты өздерінің надандығын көрсетті, және айтты: «Өзің және Раббыңмен бар…» ( 5:24). Олар(Исраил ұрпақтары) Аллаһ Тағаланы кетуімен және ауысуымен сипаттады, ал Аллаһ Тағала бұның бәрінен де аса пәк».
Бұл жерде бізге яһудилердің мушаббих болғанын көрсетіп тұр.
[Әл Қуртуби: Әл Джами ли Әхкамил Қъуран: 7/399; Бейрут: Әр Рисаля: 1427/2007 ]
Қортындылап айтқанда: Уахабилер “сәләф-ус-салихиндердің” соңынан ерушілер емес, олардың бұлай айтқандары өтірік және жалған бос сөз. Ал, олардың өздерін «сәләфилер» деп атауы, «біз ғана сәләфтың жолына ілесушіміз» деп далбасалауы, жай әшейін өздерінің шынайы бетпердесін жасыру ғана. Басқа түк те емес.
[Жалғасы бар...]
Мақала орыс тілінен аударылып, қазақы оқырманға сай жөнделді
Дереккөз: asharit.livejournal.com
Бүкіл мақтау Әлемдердің Раббысы болған Қиямет күнінің иесі Аллаһ Тағалаға тән. Сондай-ақ, Оның Елшісі Мұхаммедке, оның жанұясы мен артынан еруші ізгі мұсылмандарға Алланың игілігі мен сәлемі болсын!
Содан соң,
Біздердің білуімізше, «Уахабилердің/сәләфилердің» шейхтары — біздер ғана «сәләфус-салихиндердің ақидасындамыз» деп бәрінен де қаттырақ дауыс көтеріп айтады және өздерімен бір ұстанымда болмаған мұсылмандарды адасуға шығарады. Расында да, олар айтып жатырған сөздер солар айтқандай ма екендігін, сондай-ақ, сәләфтар мен сәләфтардың сөзін жеткізуші халаф ғалымдарының сөздері уахабилердің шейхтарының сөздерімен қаншалықты сәйкес келетінін қарастырып көрсек.
Үмметіміздің ең беделді муффасиры, имам-сәләф Ибн Джәрир әт-Табари(рахимахуллаһ) (224-310х/839-923 м) Аллаһ Тағаланың «Сонан кейін аспанға истиуа етті…» — деген аятын пікірталас ретінде келтіреді, қарсы пікір білдіруші «истиуа» сөзін «ғулу/жоғарылық,биік» деген мағынадан теріске шығарып, «бірінші Аллаһ Тағала төменде болды, кейін көтерілді» деп пікір білдіреді. Өйткені қарсыласы«ғулуу/жоғарылық,биік» деген сөзді тікелей мағынада және ол қозғалыста деп түсінген.
Бұған жауап ретінде, имам ат-Табари былай дейді:
«Оған қарсы пікір білдірушіге былай деп айтылады: Сол кезде оған айтылады: онда сен де айт: ол көтерілді (жоғары болды) бірақ көтерілуі бір мекенен екінші мекенге өту, ауысу емес, дәрежесімен және билігімен жоғары болу.»
[«Джами’әл-байан фи тафсир әл-Қуран», 1/428-430]
Ал, уахабилердің шейхы Абдуллаһ ал-Ғунайман имам ат-Табаридіңсөзіне былай деп пікір айтады:
«Имам әт-Табаридің сөзі: «айт: ол көтерілді (жоғары болды) бірақ көтерілуі бір мекенен екінші мекенге өту, ауысу емес, дәрежесімен және билігімен жоғары болу» — бұл Кәләмшылардың жақтастары әрі Бидғат иелерінің жолын қууышылардың сөздері, бұлай жасауға болмайды, өйткені мәтіннің ашық мағынасына қарсы келеді, керісінше бұл жалған тәуил (бұрыс түсіндірме).»
[«Шарх китаб ат-Таухид мин Сахих әл-Бұхари»,http://shamela.ws/browse.php/book-9610#page-352]
Хафиз Әбу Бәкір әл-Байһақи(384-458х/994-1066м) «Сунан әл-Кубра» атты кітабында имам, хафиз Әбу Мухаммад Ахмад әл-Музаниден(270-356жж.х.) былай деп жеткізеді:
«Біздерге Әбу Абдуллах әл-Хафиз(әл-Хаким) былай деді: Мен естідім,Әбу Мухаммад Ахмад ибн Абдулла әл-Музани айтты: ««Нузул» (төменге түсу) жайындағы хадистер Пайғамбарымыздан(сәлаллаһу әлейһим уассәләм) біздерге сенімді риуаяттармен жетті. Бұл «нузул» жайында, Аллаһ Тағаланың мына сөздері растайды «Раббың және періштелер сап-сап болып келеді». «Төменге түсу» мен «келу» бұл екі сөз Аллаһ Субхану Тағалаға бір жерден екіші жерге қозғалу мен өту сияқты сипат ретінде лайықты емес. Керісінше, бұл екі сипат Аллаһтың бір нәрсеге ұқсаудан пәк (ташбих) сипаттары болып табылады.Ал,«муаттылдер»және «мушабихтер» айтып жүрген сипаттардан, Аллаһ Тағала әлде қайда пәк.»
[Әбу Бәкір әл-Байһақи, «Сунан әл-Кубра», 3/3]
Ал, енді уахабилердің муфтиі болған Ибн Бааздың, ғалым, сәләфус-салихин Ахмад әл-Музанидің сөзіне қалай пікір бергеніне назар аударсақ:
Уахабилердің шейхы, Сауд Арабиясының бұрыңғы муфтийі Абдулазиз ибн Бааз бұл сөздер жайлы имам Әбу Мұхаммад әл-Музанидің (Исмаил әл-Музанимен шатастырмаңыздар):«төменге түсу» мен «келу» бұл екі сөз Аллаһ Субхану Тағалаға бір жерден екіші жерге қозғалу мен өту сияқты сипат ретінде лайықты емес» деген сөзі жайлы:
«Бұл сөздер мағынасыз,мәнсіздік (батил), әрі әһлу сүннетте болған түсінікке қарама-қайшы екеніне күмән жоқ».
[ «Маджмуғ фатауа уа мақалят мутанаууия ли шейх ибн Бааз»,http://www.binbaz.org.sa/book/m005.pdf]
Шафиғи мазһабының ғалымы, хафиз Ибн Хаджар әл-Әсқалани (773-852х/1372-1449м) «нузул» туралы хадистерді келтіре отырып, сәләф және халафтардың сенімі туралы былай дейді:
«Сәләф имамдары мен әһлу сунна ғалымдарынан болған халафтардың сенімі Аллаһ Тағала қандайда бір қозғалыстан, ауыспалықтан және қосылудан пәк».
[Ибн Хаджар: ФатхулБәри: 8/505; Рияд: Дару Тайба 1426/2005]
Ал, енді хафиз әл-Әсқаланидің бұл сөзіне Абдурахман әл-Баррақ қалай пікір айтқанын көрейік.
Уахабилердің шейхы,Саудиялық ғалым Абдурахман ибн Насырәл-Баррақ өзінің «ФатхулБариге»жасаған түсіндірмесінде, ИбнХаджарәл-Асқаланидің сөзін былай деп пікірлейді:
« «Қозғалу» деп келген сипаттарды — келу кету, түсу, жақындау және орнығу деген мағынада бекіту керек екенін Әһлу сунна бірауыздан мақұлдайды. Себебі, бұл сөздер Құран мен Сүннеттен келді».
[«Фатхул Бари би шарх Сахих әл-Бұхари» Абдуррахман әл-Баррактың ескертуімен, http://www.dorar.net/enc/aqadia/834; «Таалиқат шейх әл-Баррак әля мухалифат әл-акыдати фи Фатхул Бари»]
Және Мухаммад ибн Салиха әл-Усайминің сөзін бөлек келтіре кетейік.
Ең беделді уахабилердің шейхы Ибн Усеймин былай деп айтты:
«Егер «келу, истауа, нузул» сияқты анық мәтіндерді қабылдаудан Аллаһ Тағалаға қатысты қимыл, қозғалыс туындайтын болса, онда ол да осы анық мәтіндер сияқты ақиқат болады.»
[«Изаляту саттар ан джаваби әл-мухтар ли хидаяти әл-мухтар», сілтеме:http://ia600400.us.archive.org/35/items/ekmkekmk/esgmhm.pdf;
«Маджму Фатауа уа расаил Ибн Усеймин»,http://islamport.com/w/ftw/Web/3460/600.htm]
Ары қарай, әһлу суннаның сәләф және халафтардан болған ғұламаларының Аллаһ Тағаланың қозғалу сипаты жайында қандай пікір айтқанына жеке тоқталамыз.
Атақты мухаддис, ғалым, сәләфтардан болған Абу Хатим Ибн Хиббан(270-354х / 883-965м) Аллаһ Тағаланың «нузул» сиапты ешқандай қозғалыссыз, орын өзгерту емес екендігі жайлы айтады:
«Бір нәрсе (көмегі) арқылы емес, ешқандай қозғалыс және бір жерден екінші жерге өтусіз түседі».
[Ибн Хиббан: Сахих Ибни Хиббан 3/201; Бейрут, Муассасатур Рисаля: 1414/1993]
Әһлу Сунна имамы Әбул Хасан Әл-Ашғари (260-324х / 874-936м) (рахимахуллаһ), өзінің «Рисаләтун илә әҺли сағир» кітабында былай деп жазған:
«Сәләфус-салихиндердің пікірлері бір жерден шықты, Өзі айтқанындай , Аллаһ Азза уа Джаллә адамдардан есеп алу үшін Қиямет күні келеді және періштелер де сап-сап болып келеді, оларға жазасын болмаса сыйын(сауабын) береді, қалаған адамына кешірім етеді, күнәһарлардан қалағанына жазасын береді. Және Оның келуі қозғалу/хәрәкәт немесе жылжу емес. Келу — қимыл және қозғалыстан болады, егер келуші дене мүшелерден және материядан тұратын болса. Ал, қашан Ол, Азза уа джалла, дене мүшелер мен материядан болып табылмайтындығы бекітілсе, онда Оның келуі ауысу және қозғалыспен болуы міндетті емес.
[Әбіл Хасан Әл Ашари: Рисалятун иля Ахлис Сағир: 227-229; Мәдина: Мактабатул Улюми уал Хаким: 1422/2002]
Мәлики мазхабының ғұламасы Әбу Омар Ибн Әбдул Барр (368-463х / 978-1071м) өзінің кітабында «Әл Изтискар» — да, «нузул» — ге қатысты хадистерге былай деп айтты:
«Өздерін Сунниттерге жатқызатын бір қауым топ, олар Аллаһ Тағаланы Өз затымен түседі дейді. Бұл сөздер қайтарылады, себебі Аллаһ Тағалаға қозғалу тән емес және жаратылыстардан Оған ештеңе тән емес».
[Ибн Әбдул Барр: Әл Истизкар: 8/153: Каир: 1414/1993]
Шафиғилық ғұлама, тәпсірші Имадуддин Ибн Касир (701-774х / 1302-1373м) өзінің «Әл Бидая уан-Нихая» атты кітабында былай деп айтты:
«Имам әл-Байхақи,ол Әл Хакимнен жеткізді, ол Әбу Әмра Ибн Ас Симмақадан, ол Ханбалидан (Ибн Исхақ Әш Шәйбани, Ахмад Ибн Ханбалдың немере ағасы), ол Ахмад Ибн Ханбалдан – Аллаһ Субхану Тағаланың сөзіне қатысты тәуилді жеткізді: «Сенің Раббың келеді», яғни, «Оның сыйақысы (сауабы) келеді».
әл-Байһақи айтты: «Бұл тізбекте(иснад) — шаңның тозаңындай күмән жоқ».
[Ибн Кәсир: «Әл Бидая уан Нихая: 1616; Байтул Афкарид Даулийя»]
Толықтай мына сілтемеден орыс-тілінде оқуға болады: http://al-fatava.com/forums/index.php?showtopic=2078
Бұл жерде мынандай сұрақ туындайды.: Уахабилердің және олардың шейхтары айтып жүрген «сәләфтар мен Әһлу сунна» деп жүргендері кімдер және олар кімнің артынан ілесіп жүр? Бұл көрнекі мысалдардан біздер көріп тұрғанымыздай, Әһлу Суннадан болған сәләф және халаф ғұламаларымы Аллаһ Субхана Тағаладан қозғалыс, жүріс, бір орыннан екінші орынға өту сияқты нәрселерді жоққа шығарды. Бірақ та уахабилердің шейхтары бұнымен келіспейді.
Бұл сұраққа біз өзіміз жауап берейік. Бұл сұрақта, уахабилердің шейхтары айтып жатқан «сәләфтары»– бұрынғы жоғалып кеткен, Аллаһ Тағаланы жаратылыстарға ұқсатып, шектен шыққан шииттер/рафидиттер сияқты адасушы ағымдар. Атап айтқанда, дәл солар Аллаһ Тағала қатысты қозғалыс, қимыл және ауысу, бір орыннан екінші орынға өту мағынасында қолданды. Бұлармен қоса яһудилер де Аллаһ Тағаланы адамға ұқсатты.
Шафиғилық ғұлама имам Әбдул Қахир әл-Бағдади (429х/1037м өмірден өтті) өзінің «Әл Фарқ Байнәл Фиракқ» атты кітабында былай деп айтты:
«Әһлу Сүннет ғұламалары бірауыздан Аллаһ Тағалаға қатысты сырқатқа ұшырау, өкініш, дерт, рахаттану тағы сондай ұқсас сөздерді теріске шығарды. Дәл сондай пікірде бірауыздан Оған қатысты мына сөздерді теріске шығарды: қимыл-қозғалыс/әл-хәракә және тыныштық/ас-сукун.
Бұл Рафидиттерден болған “әл-Хишамия” тобының пікіріне қарама-қайшы пікір болып табылады, олар Аллаһ Тағаланың орнығуын мақұлдайды және қимыл,қозғалыспен сипаттайды».
[Әбдул Кахир әл-Бағдади: Әл Фаркқ Байнәл Фиракқ: 333; Каир: Матбаатул Мадани]
Ұлы муфассир, Шафиғи мазхабының фақиһы, хижраның 6-ғасыр муджаддиді, мутакаллимдер имамы Фахрудин әр-Рази (544-606х/1150-1210м) өзінің кітабында әр-түрлі топтар(ағымдар) жайлы былай деп жазған:
«Бесінші топ – Хауария, Даууд әл-Хауаридің соңынан ерушілер(жақтастары). Ол «дене мүшелер/бөлшектер, қозғалыс, тыныштық күйі және жүгіру» осы сөздерді мақұлдап, Аллаһқа қатысты бекітті. Және ол айтты:
«Сендер менен барлығын сұрасаңдар түсіндіріп беремін, тек қана Оның(Аллаһ Тағаланың) жыныс мүшесі мен сақалынан басқасын».
[Фахрудин әр-Рази, «Иътиқадат Фаркил Муслимин уәл Мушрикин», 63-67 беттер]
Үлкен ғұламалардан болған муфассир Әбу Әбдуллаһ әл-Қуртуби (600-671х/1204-1274м) Құранда Әл-Мәида сүресінің, 24-ші аятын былай деп тәпсірлейді:
«Кейін олар (Исраил ұрпақтары) Аллаһтың, Тәбәракә уә Тағала, сипатына қатысты өздерінің надандығын көрсетті, және айтты: «Өзің және Раббыңмен бар…» ( 5:24). Олар(Исраил ұрпақтары) Аллаһ Тағаланы кетуімен және ауысуымен сипаттады, ал Аллаһ Тағала бұның бәрінен де аса пәк».
Бұл жерде бізге яһудилердің мушаббих болғанын көрсетіп тұр.
[Әл Қуртуби: Әл Джами ли Әхкамил Қъуран: 7/399; Бейрут: Әр Рисаля: 1427/2007 ]
Қортындылап айтқанда: Уахабилер “сәләф-ус-салихиндердің” соңынан ерушілер емес, олардың бұлай айтқандары өтірік және жалған бос сөз. Ал, олардың өздерін «сәләфилер» деп атауы, «біз ғана сәләфтың жолына ілесушіміз» деп далбасалауы, жай әшейін өздерінің шынайы бетпердесін жасыру ғана. Басқа түк те емес.
[Жалғасы бар...]
Мақала орыс тілінен аударылып, қазақы оқырманға сай жөнделді
Дереккөз: asharit.livejournal.com
Ханафи мәзхабы мұсылман әлемінде кеңінен таралған әрі үмметтің басым көпшілігі ұстанған шариғи құқықтық мектеп болып табылады. Бұл мәзхабтың аясында, исламдағы белгілі ғалымдар мен фақиһтер жетіліп өсіп шықты. Өкінішке орай, соңғы уақытта мұсылмандардың арасында білімнің аздығы мен ықыластың төмендеуінің нәтижесінде ханафи мәзхабы жөінде теріс түсініктер қалыптасуда. Көптеген ханафиттер өз мәзхабы ғалымдарын танып білмейді, тіпті біразынан бейхабар. Сол үшін де, бұл олқылықтардың орнын толтыру үшін, сіздерге осы хронологияны ұсынып отырмыз.
Төмендегі кесте, мәзһабымыздың Имамынан бастап, осы ғасырға дейінгі негізгі Ханафи фақиһтерінің аттары, туылған/өлген жылдары мен еңбектерін қамтиды. Осы кестеде біз салыстырмалы түрде атақты, үздік деген ғалымдарды таңдадық, олай жасамағанда тізбегіміздің шегі мен шеті болмаушы еді. Фиқһтан басқа салада жетік және үздік болғандықтан, көптеген Ханафи ғалымдары бұл тізбекке кірмеді. Мүмкін болған жағдайдың бәрінде дүниеге келген және өлген жылдары көрсетілді. Басқа жағдайда, тек дүниеден өткен жылдары “өл.” аббревиатурасымен беріледі. Шамамен айтылған жылдар «шм.» (шамамен) деп көрсетіледі, «к» аббревиатурасы «кейін» дегенді білдіреді.
Бұдан бөлек ханафи ғалымдары биографиясымен терең танысам деушілерге әл-Хатиб әл-Бағдадидің “Тарих Бағдад”, әл-Қурайшидің “әл-Джәуәнир әл-Мудийя”, Қасим ибн Қутлубуғаның “Тадж әл-Тараджим”, әл-Лакхнауидің “әл-Фәуә’ид әл-Бәхийя”, әл-Зириклидің “әл-Ә’ләм” секілді және т.б. кітаптарды басшылыққа алуға болады.
Егер хронологияда қандай да бір қателіктер орын алса немесе назардан тыс қалған болмаса біз ұмыт қалдырған ірі ғалымдар есімі болса, бізге ескертулеріңізді өтінеміз.
Ғалым |
Кейбір еңбектері |
Жылдар (Хиджри) |
|||
ЕКІНШІ ҒАСЫР |
|||||
Әбу Ханифа әл-Ну’мән ибн Сәбит |
Китәб әл-Aсәр |
80-150 |
|||
Әбу Юсуф Яғқуб ибн Ибрахим |
Әл-Амали/Китәб әл-Харадж |
113-182 |
|||
Мухаммад ибн әл-Хасан әш Шәйбәни |
Әл-Асл, әл-Джәми‘ әс-Соғир/әл-Кәбир, әл-Зиядат, әл-Сияр әл-Кәбир |
132-189 |
|||
Зуфар ибн әл-Хузайл |
|
110-158 |
|||
ҮШІНШІ ҒАСЫР |
|||||
Әл-Хасан ибн Зияд әл-Лу’лу’и |
Әл-Муджаррад |
өл. 204 |
|||
Әбу Суләйман Муса әл-Джузаджани |
Нәуәдир Әби Суләйман |
өл. к. 200 |
|||
Му’әлла ибн Мансур әр-Рәзи |
Нәуәдир Му’әлла ибн Мансур |
шм. 150-211 |
|||
Әбу Хафс әл-Кәбир әл-Бухари |
150-217 |
|
|
|
|
Иса ибн Абан |
Әл-Худжадж әс-Соғир/ әл-Худжадж әл-Кәбир |
өл. 221 |
|||
Мухаммад ибн Сәмә’әһ әт-Тәмими |
Китәб Әдәб әл-Қади |
130-233 |
|||
Ахмад ибн Амр әл-Хассаф |
Китәб Ахкамул Ауқаф |
шм. 185-261 |
|||
Мухаммад ибн Шуджағ әс-Сәлджи |
Китәб әл-Мәнәсик |
181-266 |
|||
ТӨРТІНШІ ҒАСЫР |
|||||
Әбу Джәғфар Ахмад әт-Тахауи |
Шарх Ма’ани әл-Әсәр/әл-Мухтасар |
239-321 |
|||
Әбу Мансур әл-Матуриди |
Китәб әт-Таухид Тәуилат Ахли Сунна |
өл. 333 |
|||
Мухаммад әл-Хаким әш-Шәдид |
Әл-Кәфи (Мухатсар әл-Асл) |
өл. 334 |
|||
Әбу л-Хасан әл-Кархи |
Мухтасар әл-Кархи |
260-340 |
|||
Әбу Бәкр әл-Жәссас әр-Рази |
Ахкам әл-Қур’ан, Шарх Мухтасар әт-Тахауи |
305-370 |
|||
Әбу Джәғфар әл-Хидууәни |
Шарх әл-Джәми әс-Соғир |
300-362 |
|||
Әбу ‘л-Ләйсәс-Сәмарқанди (әл-Фәқиһ) |
Әл-Нәуәзил/’Уюн әл-Мәсә’ил |
өл. 373 |
|||
БЕСІНШІ ҒАСЫР |
|||||
Әбу ‘л-Хусайн Ахмад әл-Қудури |
Мухтасар әл-Қудури/әт-Тәджрид |
362-428 |
|||
Әбу Зайд ‘УбайдАллахәл-Дәбуси |
Тәқуим әл-Әдилләһ |
367-430 |
|||
Әбу ‘л-‘АббасАхмадәл-Нәтифи |
Китәб Джумал Ахкам әл-Уәқиғаһ |
өл. 446 |
|||
Шамсәл-A’иммәһәл-Хәлуәни |
Әл-Мәбсуд |
өл. 448 |
|||
Әбу ‘л-Хасан ‘‘Әлиәл-Суғди |
Әл-Нутаф фи ‘л-Фәтәуә |
өл. 461 |
|||
Әбу Наср Ахмад әл-Ақта’ |
Шарх Мухтасар әл-Қудури |
өл. 474 |
|||
Әл-Қади Ахмад ибн Мансур әл-Исбиджәби |
Шарх әл-Джәми әс-Соғир |
өл. 480 |
|||
Фәхр ‘Әлислам ‘Әли әлБаздауи |
‘Усуль әл-Баздауи |
шм. 400-482 |
|||
Шәйхул Ислам Хууахар Задаһ |
Әл-Мәбсут, әл-Мухтасар |
өл. 483 |
|||
Шамсәл-A’иммәһәс-Сәрахси |
Әл-Мәбсут/Шарх әл-Сияр әл-Кәбир |
өл. шм. 490 |
|||
АЛТЫНШЫ ҒАСЫР |
|||||
Захир әд-Дин әл-Маргинани әл-Кәбир |
|
өл. 506 |
|||
Шәйхул Ислам ‘Әли әл-Исбиджәби |
Шарх Мухтасар әт-Тахауи |
454-535 |
|||
Хусам әд-Дин әл-Садр әл-Шәдид |
ӘлУәқиғә Шарх Әдәб әл-Қади |
483-536 |
|||
Нәджм әд-Дин ‘Умар әл-Нәсәри |
Таләбәһ әл-Таләбәһ |
461-537 |
|||
‘Әлә әд-Дин әл-Садр әл-Шәдид |
Тухфат әл-Фуқаха |
өл. 539 |
|||
Джар Аллах Махмудәл-Замахшәри |
Руус әл-Мәса’ил |
467-538 |
|||
Әбу ‘л-Фәтх ‘Әбд әл-Рашид әл-Уәлуәлиджи |
Әл-Фәтәуә әл-Уәлу’Әлиджийя |
467- к. 540 |
|||
Ахмад Ибн Муса әл-Кашши |
Маджмул Нәуәзил |
өл. шм. 550 |
|||
Нәсир әл-Дин Мухаммад әл-Самарқанди |
Әл-Фикһ әл-Нәфи’/әл-Мултақат |
өл. 556 |
|||
Рукн әл-Дин әл-Кирани |
Джәуәхир әл-Фәтәуә |
өл. 565 |
|||
Сирадж әл-Дин ‘Әли әл-Уши |
Әл-Фәтәуә әл-Сираджийяһ, Бад’ әл-Амали |
өл. к. 569 |
|||
Әбу ‘л-Муззаффар Ас’ад әл-Карабиси |
Әл-Фуруқ |
өл. 570 |
|||
Ради әл-Дин Мухаммад әл-Сарахси |
Әл-Мухит әл-Ридауи |
өл. 571 |
|||
Әбу Наср Ахмад әл-‘Аттаби |
Әл-Фәтәуә әл-‘Аттабийяһ Шарх әл-Зиядат |
өл. 586 |
|||
Әбу Бәкр ибн Масғуд әл-Касани |
Бада’и әл-Сана’и |
өл. 587 |
|||
Хасан ибн Мансур ҚадиХан |
Фәтәуә ҚадиХан |
өл. 592 |
|||
‘Әли Ибн Әби Бәкр әл-Мәрғинани |
Әл-Хидәя/әл-Тәджнис |
өл. 593 |
|||
Джәмәл әл-Дин Ахмад әл-Ғазнауи |
Әл-Нәуи әл-Қудси |
өл. 593 |
|||
Хусам әл-Дин ‘Әли әл-Рази |
Хуласат әл-Дала’ил фи Танқиһ әл-Маса’ил |
өл. 598 |
|||
ЖЕТІНШІ ҒАСЫР |
|||||
Тахир ибн Ахмад әл-Бухари |
Хуласат әл-Фәтәуә |
өл. к. 600 |
|||
Бурхан әл-Дин Махмуд әл-Бухари |
Әл-Мухит әл-Бурхани/әл-Дахиран әл-Бурханийя |
өл. 616 |
|||
Захир әл-Дин Мухаммад әл-Бухари |
Әл-Фәтәуә әл-Захиррийя |
өл. 619 |
|||
Мәдж әл-Дин Мухаммад әл-Бухари |
Әл-Фусул |
өл. 633 |
|||
Шәмс әл-А’иммаһ әл-КАрдари |
Шарх әл-Мунтахаб әл-Хусами |
559-642 |
|||
‘Абд әл-Рахим Хафид Сахиб әл-Хидая |
Фусул әл-‘Имәди |
өл. к. 651 |
|||
‘Ала’ әл-Дин әл-Тарджумәни |
Йәтимат әл-Дахр |
өл. 654 |
|||
Наджм әл-Дин Мухтар әл-Захиди |
Әл-Қуниаһ/әл-Науи/әл-Муджтәбә |
өл. 658 |
|||
Зайн әл-Дин Мухаммад әл-Рази |
Тухфат әл-Мулук |
610- к.666 |
|||
Тәдж әл-Шари’аһ Махмуд ибн Ахмад |
Әл-Уиқайәһ |
өл. 673 |
|||
Джалал әл-Дин әл-Карлани |
Әл-Кифәйя (Шарх әл-Хидая) |
өл. 676 |
|||
Әбу л Фәдл Әбд Аллаһ әл-Мәусили |
Әл-МУхтар ли ‘л-Фәтуә/әл-Ихтияр |
599-683 |
|||
Муззаффар әл-Дин Ахмад Ибн әл-Са’ати |
Мәджмә’әл-Бәхрәйн |
өл. 694 |
|||
СЕГІЗІНШІ ҒАСЫР |
|||||
‘Умар ибн Мухаммад әл-Суннами |
Нисаб әл-Ихтисаб/әл-Фәтәуә әл-Дийа’ийяһ |
7-ғасырдың бірінші жартысы, 8- ғасырдың бірінші ширегі |
|||
Дәууд ибн Юсуф әл-Хатиб |
Әл-Фәтәуә әл-Ғийәсийя |
8- ғасырдың алғашқыжартысы |
|||
Мухаммад ибн Мухаммад әл-Кашғари |
Мунәт әл-Мусалли |
өл. 705 |
|||
Хафиз әл-Дин Әбу ‘л-Бәракат әл-Насафи |
Әл-Манар/ Канз әл-Дақа иқ /әл-Кәфи |
шм. 620- 710 |
|||
Абу ‘л-‘Аббас Ахмад әл-Суруджи |
Әл-Ғайаһ (Шарх әл-Хидая) |
637-710 |
|||
Хусам әл-Дин Хусайн әл-Сиғнақи |
Әл-Нихайаһ әл-Кәфи Шарх Усуль әл-Баздауи |
өл. шм. 714 |
|||
Фәхр әл-Дин ‘Усман әл-Зайлә’и |
Табийн әл-Хақа’иқ |
өл. 743 |
|||
Садр әл-Шари әһ Убайд Аллах ибн Масғуд |
Шарх әл-Уиқаяһ/әл-Нуқаяһ |
өл. 745 or 747 |
|||
Қиуәм әл-Дин Мухаммад әл-Кәки |
Ми’радж әл-Дираяһ |
өл. 749 |
|||
Әмир Қатиб әл-Итқани |
Ғайат әл-Бәйән/әл-Шәмил |
685-758 |
|||
Ибрахим ибн ‘Әли әл-Тарасуси |
Анфа’ әл-Уәса’ил (әл-Фәтәуә әл-Тарасусийя) |
721-758 |
|||
Джәмәл әл-Дин ‘Абд Аллаһ әл-Зайлә’и |
Насб әл-Райаһ |
өл. 762 |
|||
‘Абд әл-Уәһһәб ибн Ахмад ибн Уәһбан |
Манзумат Ибн Уәһбан |
728-768 |
|||
Таһир ибн Ислам әл-Хаурзами |
Джәуәхир әл-Фикһ |
өл. к. 771 |
|||
Сирадж әл-Дин ‘Умар әл-Ғазнауи әл-Хинди |
Зубдат әл-Ахкам |
шм. 704-773 |
|||
‘Әлим ибн әл ‘Әлә әл-Татархани |
Әл-Фәтәуә әл-Татарханийя |
өл. 786 |
|||
Акмәл әл-Дин Мухаммад әл-Бәбәрти |
Әл-Инәйәһ/әл-Тақрир |
шм. 710-786 |
|||
Шамс әл-Дин Мухаммад әл-Қунауи |
Дурар әл-Бихар/Шарх Мәджмә әл-Бәһрайн |
өл. 788 |
|||
ТОҒЫЗЫНШЫ ҒАСЫР |
|||||
Әбу Бәкр ибн ‘Әли әл-Хаддад |
Әл-Сирадж әл-Уәһһәдж / әл-Джәуһараһ әл-Нәийирәһ |
720-800 |
|||
‘Абд әл-Ләтиф Ибн М’Әләк |
Шарх әл-Манар |
өл. 801 |
|||
Махмуд ибн Исра’ил Ибн Қади Сәмәунә |
Джәми әл-Фусуләйн/Ләтә’иф әл-Ишарат |
өл. 818 немесе 823 |
|||
Мухаммад әл-Бәззази әл-Қардари |
Әл-Фәтәуә әл-Баззазийяһ |
өл. 827 |
|||
Сирадж әл-Дин Әбу Хафс ‘Умар Қари’ әл-Хидаяһ |
Фәтәуә Қари әл-Хидаяһ |
шм. 750-829 |
|||
Әбу ‘л-Хасан ‘Әли әл-Тарабулуси |
Му’ин әл-Хуккам |
өл. 844 |
|||
Әбу ‘л-Бақа’ Мухаммад Ибн әл-Дийа’ |
Әл-Бәһр әл-‘Әмиқ/ Тарих Мәккәһ |
789-854 |
|||
Бадр әл-Дин Махмуд әл-‘Айни |
Әл-Бинәяһ/Рамз әл-Хақа’иқ |
762-855 |
|||
Кәмәл әл-Дин Ибн әл-Хумам |
Фәтх әл-Қадир/Зад әл-Фәқир |
788-861 |
|||
Әбу ‘л-Фида’ Өасим ибн Қутлубуға |
Әл-Тәшиһ уә әл-Тарджиһ/Муниәт әл-Алма’и |
802-879 |
|||
Шамс әл-Дин Ибн Амир Хадж |
Халабәт әл-Муджәлли/әл-Тақрир уә әл-Тахбир |
825-879 |
|||
Мухаммад ибн Фарамурз Мулла Хусру |
Ғурар әл-Ахкам/Дурар әл-Хуккам |
өл. 885 |
|||
ОНЫНШЫ ҒАСЫР |
|||||
Сари әл-Дин ‘Абд әл-Барри Ибн Шиһнаһ |
Шарх Манзумат Ибн Уәһбан |
851-921 |
|||
Ибрахим ибн Муса әл-Тарбулуси |
Әл-Ис аф ли Ахкам әл Әуқаф |
өл. 853-922 |
|||
Ахмад ибн Суләйман Ибн Кәмәл Паша |
Әл-Идәһ фи Шарх әл-Исләһ |
өл. 940 |
|||
Ахмад ибн Юнус Ибн әл-Шилби |
Хашийят Табйин әл-Хақа иқ |
өл. 947 |
|||
Шамс әл-Дин Мухаммад әл-Қухустани |
Джәми әл-Румуз Джәми әл-Мәбәни |
өл. шм. 950 |
|||
Ибрахим ибн Мухаммад әл-Халәби |
Мултақа ‘л-Абһур/Ғуниат әл-Мутамалли |
өл. 956 |
|||
Зайн әл-Дин ибн Ибрахим Ибн әл-Нуджәйм |
Ал Бәһр әл-Ра’иқ/әл-Ашбәһ уә әл-Нза’ир |
өл. 970 |
|||
Мухаммад ибн Бир ‘Әли әл-Бирғауи |
Әл-Тариқаһ әл-Мухаммадийяһ |
929-981 |
|||
Мухаммад әл-Мәулә Әбу әл-Су’уд |
Тафсир Әби әл-Су’уд |
898-982 |
|||
Синан әл-Дин Юсуф әл-Амаси |
Табйин әл-Мәһәрим |
893-986 |
|||
Ахмад ибн Махмуд Қади Задаһ |
Ната’идж әл-Афкар (Такмиләһ Фәтһ әл-Қадир) |
өл. 988 |
|||
Рахмат Аллаһ әл-Синди |
Лубаб әл-Манасик |
шм. 933-993 |
|||
ОН БІРІНШІ ҒАСЫР |
|||||
Сирадж әл-Дин ‘Умар ибн Ибрахим Ибн Нуджайм |
Әл-Наһр әл-Фә иқ |
өл. 1005 |
|||
Шибаб әл-Дин әл-Тумурташи әл-Ғаззи |
Тануир әл-Абсар/Мус’ифат әл-Хуккам |
939- шм. 1007 |
|||
‘Әли ибн Султан Мулла ‘Әли әл-Қари |
Фәтһ Бәб әл-‘Инәяһ/Мирқат әл-Мәфәтиһ |
өл. 1014 |
|||
Әбу Мухаммад әл-Бағдади |
Мәджмә’әл-Даманат |
өл. шм. 1030 |
|||
Исма’ил ибн ‘Абд әл-Ғани әл-Набулуси |
Әл-Ахкам (Шарх Дурара әл-Хуккам) |
1017-1062 |
|||
Әбу ‘л-Ихлас Хасан әл-Шурунбул’Әли |
Нур әл-Идаһ/ әл-Ғуниаһ Хашийя ‘әлә л-Дурар |
994-1069 |
|||
‘Абд әл-Рахман Шәйхи Задаһ әл-Дамад |
Мәджмә’әл-Ахнур |
өл. 1078 |
|||
Хайр әл-Дин Ахмад әл-Рамли |
Әл-Фәтәуә әл-Хайрийяһ |
993-1081 |
|||
‘Абд әл-Қадир ибн Юсуф Қадри Афанди |
Уәқи’әт әл-Муфтин |
1014-1083 |
|||
Низам әл-Дин әл-Бурханфури және басқа ғалымдар |
Әл-Фәтәуә әл-‘Аламғирийяһ |
||||
‘Әлә’ әл-Дин Мухаммад әл-Хаскафи |
Әл-Дурр әл-Мухтар/әл-Дурр әл-Мунтақа |
1025-1088 |
|||
Ахмад ибн Мухаммад әл-Хамауи |
Ғамз ‘Уйун әл-Баса’ир |
өл. 1098 |
|||
Шәйх әл-Ислам Мухаммад әл-Анқарауи |
Әл-Фәтәуә әл-Анқарауийяһ |
шм. 1028-1098 |
|||
Ибрахим ибн Хусайн ибн Ахмад ибн Бири |
‘Умдат Дауи әл-Баса’ир |
1023-1099 |
|||
ОН ЕКІНШІ ҒАСЫР |
|||||
Ас’ад ибн Әби Бәкр әл-Ускудари әл-Мәдәни |
Әл-Фәтәуә әл-Ас адийәһ |
1050-1116 |
|||
‘Абд әл-Ғани ибн Исма’ил әл-Наблуси |
Ниһаят әл-Мурад әл-Джәуһар әл-Кали |
1050-1143 |
|||
Әбу әл-Су’уд әл-Азхари |
Фәтһ Аллаһ әл-Му’ин |
өл. 1072 |
|||
Әбу Са’ид Мухаммад әл-Хадими |
Әл-Бариқаһ әл-Махмудийяһ |
1113-1176 |
|||
Мухаммад Хашим әл-Тәтәуи |
Фәкиһат әл-Бустан |
1104-1174 |
|||
Ибрахим ибн Мустафа әл-Мадхари әл-Халаби |
Тухфат әл-Ахияр |
өл. 1190 |
|||
Мустафа ибн Мухаммад әл-Та’и |
Тәуфиқ әл-Рахман |
1138-1192 |
|||
ОН ҮШІНШІ ҒАСЫР |
|||||
Ахмад ибн Мухаммад әл-Таһтауи |
Хашият әл-Тахтауи ‘Әлә әл-Дурр |
өл. 1231 |
|||
Мухаммад Әмин Ибн ‘Абидин әл-Шами |
Радд әл-Мухтар/әл-‘Уқуд әд дуррийяһ |
1198-1252 |
|||
Мухаммад ‘Абид әл-Синди әл-Мәдәни |
Тәуәли’әл-Ануәр |
1190-1257 |
|||
‘Абд әл-Ғани әл-Ғунайми әл-Мәйдини |
Әл-Лубаб фи Шарх әл-Китәб |
1222-1298 |
|||
ОН ТӨРТІНШІ ҒАСЫР |
|||||
Әбу ‘л-Хасанат ‘Абд әл-Хайй әл-Лакхнауи |
‘Умдат әл-Ри’аяһ/әл-Си’аяһ |
1264-1304 |
|||
Шибаба әл-Дин әл-Марджани |
Назурат әл-Хаққ |
1233-1306 |
|||
‘Әлә әл-Дин Мухаммад Ибн ‘Абидин |
Әл-Хадийяһ әл-‘Әлә’ийяһ |
1244-1306 |
|||
Мухаммад әл-Аббаси а’л-Мәхди |
Әл-Фәтәуә әл-Мәһдийяһ |
1243-1315 |
|||
Мухаммад Кәмил әл-Тарабулси |
Әл-Фәтәуә әл-Кәмилийяһ |
1244-1315 |
|||
Әмин ‘Әли Хайдар Афанди |
Дурар әл-Хуккам (Шарх әл-Мәджаллаһ) |
өл. 1321 |
|||
Рашид Ахмад Гангохи (Деобанди) |
Фәтәуә Рашидийяһ |
1244-1323 |
|||
‘Абд әл-Қадир әл-Рафи’и |
Таөрир ‘Әлә әл-Дурр әл-Мухтар |
1248-1323 |
|||
Мухаммад Халид әл-Атаси |
Шарх Мәджж’Әләт әл-Ахкам |
1253-1326 |
|||
Шейх әл-Хинд Махмуд Хасан Деобанди |
Тәфсир-и-Усмани(Шәббир Ахмад Усманимен бірге) |
өл. 1340 |
|||
‘Азизур Рахман Усмани (Деобанди) |
‘Азиз әл-Фәтәуә |
1275-1347 |
|||
Хаил Ахмад Сахаранпури (Деобанди) |
әл-Муханнад ‘ала әл-Муфаннад |
1272-1347 |
|||
Халил ибн ‘Абд әл-Қадир Әл-Наһләуи |
Әл-Дурар әл-Мубаһаһ |
өл. 1350 |
|||
Мухаммад Бахит әл-Мути’и |
Фәтәуә Бахит әл-Мути’и |
1271-1354 |
|||
Ануар Шах Кашмири (Деобанди) |
Фәйд әл-Бәри ‘әлә Сахих әл-Бухари |
1292-1352 |
|||
Ахмад ибн Мухаммад Зарқа |
Шарх Қауа’ид әл-Фиғийяһ |
1285-1357 |
|||
Афраф ‘Әли Сәнәуи |
Имдад әл-Фәтәуә |
1280-1362 |
|||
Кифәятуллаһ Делауи |
Кифәят әл-Муфти |
1292-1372 |
|||
Ахмад ибн Мухаммад әл-Курди |
Әл-Фәтәуә әл-Халабийяһ |
1297-1373 |
|||
Зафар Ахмад ‘Усмани |
Имадад әл-Ахкам/л’лә’ әл-Сунан |
1310-1394 |
|||
Мухаммад Шәфи’ Деобанди |
Джәуәнир әл-Фикһ, Имдад әл-Муфтин |
1314-1396 |
|||
Шәйх Зафар Ахмад әл-Усмани |
Л’лә әл-Сунан |
өл. 1394 |
|||
Шәйх Мухаммад Юсуф әл-Бинори |
Мә’аарифус Сунан (Тирмизи түсініктемесі), Ауәәрифул Минан |
өл. 1397 |
|||
Шәйх Мухаммад Бадр әл- А’ләм |
Фәйд әл-Бәри ‘әлә Сахих әл-Бухари |
өл. 1385 |
|||
Мүфти әл-А’зам Пакистани, Шәйх Мухаммад Шәфи (Шәйх Тақи әл-Усманидің әкесі) |
Мә’аарифул Қу’ран |
өл. 1396 |
|||
Ахмад Раза Бижнори |
Ануарул Бәри/Әл-Бәрин нур |
|
|
||
ОН БЕСІНШІ ҒАСЫР |
|||||
Шәйх Мухаммад Закарийя Кандахлауи |
Әуджаз әл-Мәсалик/ФәзаилӘл-әбуәб уә әт-Тараджим/Хаса’ил Нәбәуи |
өл. 1402 |
|||
Шәйх Хабибур Рахман әл-А’зами Деобанди |
Ракәәт и Тарауих |
өл. 1412 |
|||
Мүфти Махмуд Хасан Гангохи |
Фәтәуә Махмудийяһ |
1325-1417 |
|||
Низамуд Дин А’зами |
Низам әл-Фәтәуә |
1328-1420 |
|||
‘Абдур Рахим Ләджпури |
Фәтәуә Рахимийяһ |
1321-1422 |
|||
Рашид ахмад Лудиануи |
Ахсан әл-Фәтәуә |
1341–1422 |
|||
Абдул Фаттах әл-Ғудда |
Мин әдәбил-исләм |
1336-1417 |
|||
Мухаммад Таки Усмани |
Такмаля фатхул-мулхим |
1362 - |
Мақала ағылшын тілінен аударылып, өңделді.
Дереккөз: ahadithnotes.wordpress.com
Ханафи мәзхабы мұсылман әлемінде кеңінен таралған әрі үмметтің басым көпшілігі ұстанған шариғи құқықтық мектеп болып табылады. Бұл мәзхабтың аясында, исламдағы белгілі ғалымдар мен фақиһтер жетіліп өсіп шықты. Өкінішке орай, соңғы уақытта мұсылмандардың арасында білімнің аздығы мен ықыластың төмендеуінің нәтижесінде ханафи мәзхабы жөінде теріс түсініктер қалыптасуда. Көптеген ханафиттер өз мәзхабы ғалымдарын танып білмейді, тіпті біразынан бейхабар. Сол үшін де, бұл олқылықтардың орнын толтыру үшін, сіздерге осы хронологияны ұсынып отырмыз.
Төмендегі кесте, мәзһабымыздың Имамынан бастап, осы ғасырға дейінгі негізгі Ханафи фақиһтерінің аттары, туылған/өлген жылдары мен еңбектерін қамтиды. Осы кестеде біз салыстырмалы түрде атақты, үздік деген ғалымдарды таңдадық, олай жасамағанда тізбегіміздің шегі мен шеті болмаушы еді. Фиқһтан басқа салада жетік және үздік болғандықтан, көптеген Ханафи ғалымдары бұл тізбекке кірмеді. Мүмкін болған жағдайдың бәрінде дүниеге келген және өлген жылдары көрсетілді. Басқа жағдайда, тек дүниеден өткен жылдары “өл.” аббревиатурасымен беріледі. Шамамен айтылған жылдар «шм.» (шамамен) деп көрсетіледі, «к» аббревиатурасы «кейін» дегенді білдіреді.
Бұдан бөлек ханафи ғалымдары биографиясымен терең танысам деушілерге әл-Хатиб әл-Бағдадидің “Тарих Бағдад”, әл-Қурайшидің “әл-Джәуәнир әл-Мудийя”, Қасим ибн Қутлубуғаның “Тадж әл-Тараджим”, әл-Лакхнауидің “әл-Фәуә’ид әл-Бәхийя”, әл-Зириклидің “әл-Ә’ләм” секілді және т.б. кітаптарды басшылыққа алуға болады.
Егер хронологияда қандай да бір қателіктер орын алса немесе назардан тыс қалған болмаса біз ұмыт қалдырған ірі ғалымдар есімі болса, бізге ескертулеріңізді өтінеміз.
Ғалым |
Кейбір еңбектері |
Жылдар (Хиджри) |
|||
ЕКІНШІ ҒАСЫР |
|||||
Әбу Ханифа әл-Ну’мән ибн Сәбит |
Китәб әл-Aсәр |
80-150 |
|||
Әбу Юсуф Яғқуб ибн Ибрахим |
Әл-Амали/Китәб әл-Харадж |
113-182 |
|||
Мухаммад ибн әл-Хасан әш Шәйбәни |
Әл-Асл, әл-Джәми‘ әс-Соғир/әл-Кәбир, әл-Зиядат, әл-Сияр әл-Кәбир |
132-189 |
|||
Зуфар ибн әл-Хузайл |
|
110-158 |
|||
ҮШІНШІ ҒАСЫР |
|||||
Әл-Хасан ибн Зияд әл-Лу’лу’и |
Әл-Муджаррад |
өл. 204 |
|||
Әбу Суләйман Муса әл-Джузаджани |
Нәуәдир Әби Суләйман |
өл. к. 200 |
|||
Му’әлла ибн Мансур әр-Рәзи |
Нәуәдир Му’әлла ибн Мансур |
шм. 150-211 |
|||
Әбу Хафс әл-Кәбир әл-Бухари |
150-217 |
|
|
|
|
Иса ибн Абан |
Әл-Худжадж әс-Соғир/ әл-Худжадж әл-Кәбир |
өл. 221 |
|||
Мухаммад ибн Сәмә’әһ әт-Тәмими |
Китәб Әдәб әл-Қади |
130-233 |
|||
Ахмад ибн Амр әл-Хассаф |
Китәб Ахкамул Ауқаф |
шм. 185-261 |
|||
Мухаммад ибн Шуджағ әс-Сәлджи |
Китәб әл-Мәнәсик |
181-266 |
|||
ТӨРТІНШІ ҒАСЫР |
|||||
Әбу Джәғфар Ахмад әт-Тахауи |
Шарх Ма’ани әл-Әсәр/әл-Мухтасар |
239-321 |
|||
Әбу Мансур әл-Матуриди |
Китәб әт-Таухид Тәуилат Ахли Сунна |
өл. 333 |
|||
Мухаммад әл-Хаким әш-Шәдид |
Әл-Кәфи (Мухатсар әл-Асл) |
өл. 334 |
|||
Әбу л-Хасан әл-Кархи |
Мухтасар әл-Кархи |
260-340 |
|||
Әбу Бәкр әл-Жәссас әр-Рази |
Ахкам әл-Қур’ан, Шарх Мухтасар әт-Тахауи |
305-370 |
|||
Әбу Джәғфар әл-Хидууәни |
Шарх әл-Джәми әс-Соғир |
300-362 |
|||
Әбу ‘л-Ләйсәс-Сәмарқанди (әл-Фәқиһ) |
Әл-Нәуәзил/’Уюн әл-Мәсә’ил |
өл. 373 |
|||
БЕСІНШІ ҒАСЫР |
|||||
Әбу ‘л-Хусайн Ахмад әл-Қудури |
Мухтасар әл-Қудури/әт-Тәджрид |
362-428 |
|||
Әбу Зайд ‘УбайдАллахәл-Дәбуси |
Тәқуим әл-Әдилләһ |
367-430 |
|||
Әбу ‘л-‘АббасАхмадәл-Нәтифи |
Китәб Джумал Ахкам әл-Уәқиғаһ |
өл. 446 |
|||
Шамсәл-A’иммәһәл-Хәлуәни |
Әл-Мәбсуд |
өл. 448 |
|||
Әбу ‘л-Хасан ‘‘Әлиәл-Суғди |
Әл-Нутаф фи ‘л-Фәтәуә |
өл. 461 |
|||
Әбу Наср Ахмад әл-Ақта’ |
Шарх Мухтасар әл-Қудури |
өл. 474 |
|||
Әл-Қади Ахмад ибн Мансур әл-Исбиджәби |
Шарх әл-Джәми әс-Соғир |
өл. 480 |
|||
Фәхр ‘Әлислам ‘Әли әлБаздауи |
‘Усуль әл-Баздауи |
шм. 400-482 |
|||
Шәйхул Ислам Хууахар Задаһ |
Әл-Мәбсут, әл-Мухтасар |
өл. 483 |
|||
Шамсәл-A’иммәһәс-Сәрахси |
Әл-Мәбсут/Шарх әл-Сияр әл-Кәбир |
өл. шм. 490 |
|||
АЛТЫНШЫ ҒАСЫР |
|||||
Захир әд-Дин әл-Маргинани әл-Кәбир |
|
өл. 506 |
|||
Шәйхул Ислам ‘Әли әл-Исбиджәби |
Шарх Мухтасар әт-Тахауи |
454-535 |
|||
Хусам әд-Дин әл-Садр әл-Шәдид |
ӘлУәқиғә Шарх Әдәб әл-Қади |
483-536 |
|||
Нәджм әд-Дин ‘Умар әл-Нәсәри |
Таләбәһ әл-Таләбәһ |
461-537 |
|||
‘Әлә әд-Дин әл-Садр әл-Шәдид |
Тухфат әл-Фуқаха |
өл. 539 |
|||
Джар Аллах Махмудәл-Замахшәри |
Руус әл-Мәса’ил |
467-538 |
|||
Әбу ‘л-Фәтх ‘Әбд әл-Рашид әл-Уәлуәлиджи |
Әл-Фәтәуә әл-Уәлу’Әлиджийя |
467- к. 540 |
|||
Ахмад Ибн Муса әл-Кашши |
Маджмул Нәуәзил |
өл. шм. 550 |
|||
Нәсир әл-Дин Мухаммад әл-Самарқанди |
Әл-Фикһ әл-Нәфи’/әл-Мултақат |
өл. 556 |
|||
Рукн әл-Дин әл-Кирани |
Джәуәхир әл-Фәтәуә |
өл. 565 |
|||
Сирадж әл-Дин ‘Әли әл-Уши |
Әл-Фәтәуә әл-Сираджийяһ, Бад’ әл-Амали |
өл. к. 569 |
|||
Әбу ‘л-Муззаффар Ас’ад әл-Карабиси |
Әл-Фуруқ |
өл. 570 |
|||
Ради әл-Дин Мухаммад әл-Сарахси |
Әл-Мухит әл-Ридауи |
өл. 571 |
|||
Әбу Наср Ахмад әл-‘Аттаби |
Әл-Фәтәуә әл-‘Аттабийяһ Шарх әл-Зиядат |
өл. 586 |
|||
Әбу Бәкр ибн Масғуд әл-Касани |
Бада’и әл-Сана’и |
өл. 587 |
|||
Хасан ибн Мансур ҚадиХан |
Фәтәуә ҚадиХан |
өл. 592 |
|||
‘Әли Ибн Әби Бәкр әл-Мәрғинани |
Әл-Хидәя/әл-Тәджнис |
өл. 593 |
|||
Джәмәл әл-Дин Ахмад әл-Ғазнауи |
Әл-Нәуи әл-Қудси |
өл. 593 |
|||
Хусам әл-Дин ‘Әли әл-Рази |
Хуласат әл-Дала’ил фи Танқиһ әл-Маса’ил |
өл. 598 |
|||
ЖЕТІНШІ ҒАСЫР |
|||||
Тахир ибн Ахмад әл-Бухари |
Хуласат әл-Фәтәуә |
өл. к. 600 |
|||
Бурхан әл-Дин Махмуд әл-Бухари |
Әл-Мухит әл-Бурхани/әл-Дахиран әл-Бурханийя |
өл. 616 |
|||
Захир әл-Дин Мухаммад әл-Бухари |
Әл-Фәтәуә әл-Захиррийя |
өл. 619 |
|||
Мәдж әл-Дин Мухаммад әл-Бухари |
Әл-Фусул |
өл. 633 |
|||
Шәмс әл-А’иммаһ әл-КАрдари |
Шарх әл-Мунтахаб әл-Хусами |
559-642 |
|||
‘Абд әл-Рахим Хафид Сахиб әл-Хидая |
Фусул әл-‘Имәди |
өл. к. 651 |
|||
‘Ала’ әл-Дин әл-Тарджумәни |
Йәтимат әл-Дахр |
өл. 654 |
|||
Наджм әл-Дин Мухтар әл-Захиди |
Әл-Қуниаһ/әл-Науи/әл-Муджтәбә |
өл. 658 |
|||
Зайн әл-Дин Мухаммад әл-Рази |
Тухфат әл-Мулук |
610- к.666 |
|||
Тәдж әл-Шари’аһ Махмуд ибн Ахмад |
Әл-Уиқайәһ |
өл. 673 |
|||
Джалал әл-Дин әл-Карлани |
Әл-Кифәйя (Шарх әл-Хидая) |
өл. 676 |
|||
Әбу л Фәдл Әбд Аллаһ әл-Мәусили |
Әл-МУхтар ли ‘л-Фәтуә/әл-Ихтияр |
599-683 |
|||
Муззаффар әл-Дин Ахмад Ибн әл-Са’ати |
Мәджмә’әл-Бәхрәйн |
өл. 694 |
|||
СЕГІЗІНШІ ҒАСЫР |
|||||
‘Умар ибн Мухаммад әл-Суннами |
Нисаб әл-Ихтисаб/әл-Фәтәуә әл-Дийа’ийяһ |
7-ғасырдың бірінші жартысы, 8- ғасырдың бірінші ширегі |
|||
Дәууд ибн Юсуф әл-Хатиб |
Әл-Фәтәуә әл-Ғийәсийя |
8- ғасырдың алғашқыжартысы |
|||
Мухаммад ибн Мухаммад әл-Кашғари |
Мунәт әл-Мусалли |
өл. 705 |
|||
Хафиз әл-Дин Әбу ‘л-Бәракат әл-Насафи |
Әл-Манар/ Канз әл-Дақа иқ /әл-Кәфи |
шм. 620- 710 |
|||
Абу ‘л-‘Аббас Ахмад әл-Суруджи |
Әл-Ғайаһ (Шарх әл-Хидая) |
637-710 |
|||
Хусам әл-Дин Хусайн әл-Сиғнақи |
Әл-Нихайаһ әл-Кәфи Шарх Усуль әл-Баздауи |
өл. шм. 714 |
|||
Фәхр әл-Дин ‘Усман әл-Зайлә’и |
Табийн әл-Хақа’иқ |
өл. 743 |
|||
Садр әл-Шари әһ Убайд Аллах ибн Масғуд |
Шарх әл-Уиқаяһ/әл-Нуқаяһ |
өл. 745 or 747 |
|||
Қиуәм әл-Дин Мухаммад әл-Кәки |
Ми’радж әл-Дираяһ |
өл. 749 |
|||
Әмир Қатиб әл-Итқани |
Ғайат әл-Бәйән/әл-Шәмил |
685-758 |
|||
Ибрахим ибн ‘Әли әл-Тарасуси |
Анфа’ әл-Уәса’ил (әл-Фәтәуә әл-Тарасусийя) |
721-758 |
|||
Джәмәл әл-Дин ‘Абд Аллаһ әл-Зайлә’и |
Насб әл-Райаһ |
өл. 762 |
|||
‘Абд әл-Уәһһәб ибн Ахмад ибн Уәһбан |
Манзумат Ибн Уәһбан |
728-768 |
|||
Таһир ибн Ислам әл-Хаурзами |
Джәуәхир әл-Фикһ |
өл. к. 771 |
|||
Сирадж әл-Дин ‘Умар әл-Ғазнауи әл-Хинди |
Зубдат әл-Ахкам |
шм. 704-773 |
|||
‘Әлим ибн әл ‘Әлә әл-Татархани |
Әл-Фәтәуә әл-Татарханийя |
өл. 786 |
|||
Акмәл әл-Дин Мухаммад әл-Бәбәрти |
Әл-Инәйәһ/әл-Тақрир |
шм. 710-786 |
|||
Шамс әл-Дин Мухаммад әл-Қунауи |
Дурар әл-Бихар/Шарх Мәджмә әл-Бәһрайн |
өл. 788 |
|||
ТОҒЫЗЫНШЫ ҒАСЫР |
|||||
Әбу Бәкр ибн ‘Әли әл-Хаддад |
Әл-Сирадж әл-Уәһһәдж / әл-Джәуһараһ әл-Нәийирәһ |
720-800 |
|||
‘Абд әл-Ләтиф Ибн М’Әләк |
Шарх әл-Манар |
өл. 801 |
|||
Махмуд ибн Исра’ил Ибн Қади Сәмәунә |
Джәми әл-Фусуләйн/Ләтә’иф әл-Ишарат |
өл. 818 немесе 823 |
|||
Мухаммад әл-Бәззази әл-Қардари |
Әл-Фәтәуә әл-Баззазийяһ |
өл. 827 |
|||
Сирадж әл-Дин Әбу Хафс ‘Умар Қари’ әл-Хидаяһ |
Фәтәуә Қари әл-Хидаяһ |
шм. 750-829 |
|||
Әбу ‘л-Хасан ‘Әли әл-Тарабулуси |
Му’ин әл-Хуккам |
өл. 844 |
|||
Әбу ‘л-Бақа’ Мухаммад Ибн әл-Дийа’ |
Әл-Бәһр әл-‘Әмиқ/ Тарих Мәккәһ |
789-854 |
|||
Бадр әл-Дин Махмуд әл-‘Айни |
Әл-Бинәяһ/Рамз әл-Хақа’иқ |
762-855 |
|||
Кәмәл әл-Дин Ибн әл-Хумам |
Фәтх әл-Қадир/Зад әл-Фәқир |
788-861 |
|||
Әбу ‘л-Фида’ Өасим ибн Қутлубуға |
Әл-Тәшиһ уә әл-Тарджиһ/Муниәт әл-Алма’и |
802-879 |
|||
Шамс әл-Дин Ибн Амир Хадж |
Халабәт әл-Муджәлли/әл-Тақрир уә әл-Тахбир |
825-879 |
|||
Мухаммад ибн Фарамурз Мулла Хусру |
Ғурар әл-Ахкам/Дурар әл-Хуккам |
өл. 885 |
|||
ОНЫНШЫ ҒАСЫР |
|||||
Сари әл-Дин ‘Абд әл-Барри Ибн Шиһнаһ |
Шарх Манзумат Ибн Уәһбан |
851-921 |
|||
Ибрахим ибн Муса әл-Тарбулуси |
Әл-Ис аф ли Ахкам әл Әуқаф |
өл. 853-922 |
|||
Ахмад ибн Суләйман Ибн Кәмәл Паша |
Әл-Идәһ фи Шарх әл-Исләһ |
өл. 940 |
|||
Ахмад ибн Юнус Ибн әл-Шилби |
Хашийят Табйин әл-Хақа иқ |
өл. 947 |
|||
Шамс әл-Дин Мухаммад әл-Қухустани |
Джәми әл-Румуз Джәми әл-Мәбәни |
өл. шм. 950 |
|||
Ибрахим ибн Мухаммад әл-Халәби |
Мултақа ‘л-Абһур/Ғуниат әл-Мутамалли |
өл. 956 |
|||
Зайн әл-Дин ибн Ибрахим Ибн әл-Нуджәйм |
Ал Бәһр әл-Ра’иқ/әл-Ашбәһ уә әл-Нза’ир |
өл. 970 |
|||
Мухаммад ибн Бир ‘Әли әл-Бирғауи |
Әл-Тариқаһ әл-Мухаммадийяһ |
929-981 |
|||
Мухаммад әл-Мәулә Әбу әл-Су’уд |
Тафсир Әби әл-Су’уд |
898-982 |
|||
Синан әл-Дин Юсуф әл-Амаси |
Табйин әл-Мәһәрим |
893-986 |
|||
Ахмад ибн Махмуд Қади Задаһ |
Ната’идж әл-Афкар (Такмиләһ Фәтһ әл-Қадир) |
өл. 988 |
|||
Рахмат Аллаһ әл-Синди |
Лубаб әл-Манасик |
шм. 933-993 |
|||
ОН БІРІНШІ ҒАСЫР |
|||||
Сирадж әл-Дин ‘Умар ибн Ибрахим Ибн Нуджайм |
Әл-Наһр әл-Фә иқ |
өл. 1005 |
|||
Шибаб әл-Дин әл-Тумурташи әл-Ғаззи |
Тануир әл-Абсар/Мус’ифат әл-Хуккам |
939- шм. 1007 |
|||
‘Әли ибн Султан Мулла ‘Әли әл-Қари |
Фәтһ Бәб әл-‘Инәяһ/Мирқат әл-Мәфәтиһ |
өл. 1014 |
|||
Әбу Мухаммад әл-Бағдади |
Мәджмә’әл-Даманат |
өл. шм. 1030 |
|||
Исма’ил ибн ‘Абд әл-Ғани әл-Набулуси |
Әл-Ахкам (Шарх Дурара әл-Хуккам) |
1017-1062 |
|||
Әбу ‘л-Ихлас Хасан әл-Шурунбул’Әли |
Нур әл-Идаһ/ әл-Ғуниаһ Хашийя ‘әлә л-Дурар |
994-1069 |
|||
‘Абд әл-Рахман Шәйхи Задаһ әл-Дамад |
Мәджмә’әл-Ахнур |
өл. 1078 |
|||
Хайр әл-Дин Ахмад әл-Рамли |
Әл-Фәтәуә әл-Хайрийяһ |
993-1081 |
|||
‘Абд әл-Қадир ибн Юсуф Қадри Афанди |
Уәқи’әт әл-Муфтин |
1014-1083 |
|||
Низам әл-Дин әл-Бурханфури және басқа ғалымдар |
Әл-Фәтәуә әл-‘Аламғирийяһ |
||||
‘Әлә’ әл-Дин Мухаммад әл-Хаскафи |
Әл-Дурр әл-Мухтар/әл-Дурр әл-Мунтақа |
1025-1088 |
|||
Ахмад ибн Мухаммад әл-Хамауи |
Ғамз ‘Уйун әл-Баса’ир |
өл. 1098 |
|||
Шәйх әл-Ислам Мухаммад әл-Анқарауи |
Әл-Фәтәуә әл-Анқарауийяһ |
шм. 1028-1098 |
|||
Ибрахим ибн Хусайн ибн Ахмад ибн Бири |
‘Умдат Дауи әл-Баса’ир |
1023-1099 |
|||
ОН ЕКІНШІ ҒАСЫР |
|||||
Ас’ад ибн Әби Бәкр әл-Ускудари әл-Мәдәни |
Әл-Фәтәуә әл-Ас адийәһ |
1050-1116 |
|||
‘Абд әл-Ғани ибн Исма’ил әл-Наблуси |
Ниһаят әл-Мурад әл-Джәуһар әл-Кали |
1050-1143 |
|||
Әбу әл-Су’уд әл-Азхари |
Фәтһ Аллаһ әл-Му’ин |
өл. 1072 |
|||
Әбу Са’ид Мухаммад әл-Хадими |
Әл-Бариқаһ әл-Махмудийяһ |
1113-1176 |
|||
Мухаммад Хашим әл-Тәтәуи |
Фәкиһат әл-Бустан |
1104-1174 |
|||
Ибрахим ибн Мустафа әл-Мадхари әл-Халаби |
Тухфат әл-Ахияр |
өл. 1190 |
|||
Мустафа ибн Мухаммад әл-Та’и |
Тәуфиқ әл-Рахман |
1138-1192 |
|||
ОН ҮШІНШІ ҒАСЫР |
|||||
Ахмад ибн Мухаммад әл-Таһтауи |
Хашият әл-Тахтауи ‘Әлә әл-Дурр |
өл. 1231 |
|||
Мухаммад Әмин Ибн ‘Абидин әл-Шами |
Радд әл-Мухтар/әл-‘Уқуд әд дуррийяһ |
1198-1252 |
|||
Мухаммад ‘Абид әл-Синди әл-Мәдәни |
Тәуәли’әл-Ануәр |
1190-1257 |
|||
‘Абд әл-Ғани әл-Ғунайми әл-Мәйдини |
Әл-Лубаб фи Шарх әл-Китәб |
1222-1298 |
|||
ОН ТӨРТІНШІ ҒАСЫР |
|||||
Әбу ‘л-Хасанат ‘Абд әл-Хайй әл-Лакхнауи |
‘Умдат әл-Ри’аяһ/әл-Си’аяһ |
1264-1304 |
|||
Шибаба әл-Дин әл-Марджани |
Назурат әл-Хаққ |
1233-1306 |
|||
‘Әлә әл-Дин Мухаммад Ибн ‘Абидин |
Әл-Хадийяһ әл-‘Әлә’ийяһ |
1244-1306 |
|||
Мухаммад әл-Аббаси а’л-Мәхди |
Әл-Фәтәуә әл-Мәһдийяһ |
1243-1315 |
|||
Мухаммад Кәмил әл-Тарабулси |
Әл-Фәтәуә әл-Кәмилийяһ |
1244-1315 |
|||
Әмин ‘Әли Хайдар Афанди |
Дурар әл-Хуккам (Шарх әл-Мәджаллаһ) |
өл. 1321 |
|||
Рашид Ахмад Гангохи (Деобанди) |
Фәтәуә Рашидийяһ |
1244-1323 |
|||
‘Абд әл-Қадир әл-Рафи’и |
Таөрир ‘Әлә әл-Дурр әл-Мухтар |
1248-1323 |
|||
Мухаммад Халид әл-Атаси |
Шарх Мәджж’Әләт әл-Ахкам |
1253-1326 |
|||
Шейх әл-Хинд Махмуд Хасан Деобанди |
Тәфсир-и-Усмани(Шәббир Ахмад Усманимен бірге) |
өл. 1340 |
|||
‘Азизур Рахман Усмани (Деобанди) |
‘Азиз әл-Фәтәуә |
1275-1347 |
|||
Хаил Ахмад Сахаранпури (Деобанди) |
әл-Муханнад ‘ала әл-Муфаннад |
1272-1347 |
|||
Халил ибн ‘Абд әл-Қадир Әл-Наһләуи |
Әл-Дурар әл-Мубаһаһ |
өл. 1350 |
|||
Мухаммад Бахит әл-Мути’и |
Фәтәуә Бахит әл-Мути’и |
1271-1354 |
|||
Ануар Шах Кашмири (Деобанди) |
Фәйд әл-Бәри ‘әлә Сахих әл-Бухари |
1292-1352 |
|||
Ахмад ибн Мухаммад Зарқа |
Шарх Қауа’ид әл-Фиғийяһ |
1285-1357 |
|||
Афраф ‘Әли Сәнәуи |
Имдад әл-Фәтәуә |
1280-1362 |
|||
Кифәятуллаһ Делауи |
Кифәят әл-Муфти |
1292-1372 |
|||
Ахмад ибн Мухаммад әл-Курди |
Әл-Фәтәуә әл-Халабийяһ |
1297-1373 |
|||
Зафар Ахмад ‘Усмани |
Имадад әл-Ахкам/л’лә’ әл-Сунан |
1310-1394 |
|||
Мухаммад Шәфи’ Деобанди |
Джәуәнир әл-Фикһ, Имдад әл-Муфтин |
1314-1396 |
|||
Шәйх Зафар Ахмад әл-Усмани |
Л’лә әл-Сунан |
өл. 1394 |
|||
Шәйх Мухаммад Юсуф әл-Бинори |
Мә’аарифус Сунан (Тирмизи түсініктемесі), Ауәәрифул Минан |
өл. 1397 |
|||
Шәйх Мухаммад Бадр әл- А’ләм |
Фәйд әл-Бәри ‘әлә Сахих әл-Бухари |
өл. 1385 |
|||
Мүфти әл-А’зам Пакистани, Шәйх Мухаммад Шәфи (Шәйх Тақи әл-Усманидің әкесі) |
Мә’аарифул Қу’ран |
өл. 1396 |
|||
Ахмад Раза Бижнори |
Ануарул Бәри/Әл-Бәрин нур |
|
|
||
ОН БЕСІНШІ ҒАСЫР |
|||||
Шәйх Мухаммад Закарийя Кандахлауи |
Әуджаз әл-Мәсалик/ФәзаилӘл-әбуәб уә әт-Тараджим/Хаса’ил Нәбәуи |
өл. 1402 |
|||
Шәйх Хабибур Рахман әл-А’зами Деобанди |
Ракәәт и Тарауих |
өл. 1412 |
|||
Мүфти Махмуд Хасан Гангохи |
Фәтәуә Махмудийяһ |
1325-1417 |
|||
Низамуд Дин А’зами |
Низам әл-Фәтәуә |
1328-1420 |
|||
‘Абдур Рахим Ләджпури |
Фәтәуә Рахимийяһ |
1321-1422 |
|||
Рашид ахмад Лудиануи |
Ахсан әл-Фәтәуә |
1341–1422 |
|||
Абдул Фаттах әл-Ғудда |
Мин әдәбил-исләм |
1336-1417 |
|||
Мухаммад Таки Усмани |
Такмаля фатхул-мулхим |
1362 - |
Мақала ағылшын тілінен аударылып, өңделді.
Дереккөз: ahadithnotes.wordpress.com
Кейбір әдет-ғұрыпты бидағаттың егіз бауырлары деп қарастыруға болады. Бидағат сияқты, олар да екі факторға негізделген: надандық пен сыртқы ықпалға. Бидағат сияқты, олар да белгілі бір салт-жоралардан тұрады. Бірақ, бидағаттан бір айырмашылығы ─ аталмыш салт-жораларды ешкім исламға таңып қоюға тырыспайды. Адамдар бұл салт-жораларды жалпы мақұлданған немесе сәнді деп санағандықтан орындайды.
Ондай ғұрыпты ұстанатындардың көпшілігі өздерінің бұл істерінің мәнін біле бермейді. Олар ─ соқыр «сән әлемінде үстемдік етушілердің» дәл сондай соқыр ілесушілері. Олар ешқандай зияны жоқ сауық деп ойлап жүрген салттарының шындығында пұтқа табынушылыққа негізделген болуы мүмкіндігін, өздері соншалықты қуана қабылдайтын символдардың күпірліктің нышаны болуы мүмкіндігін, еліктеп қабылдаған идеяларының ырымшылдықтың нәтижесі болуы мүмкіндігін және соның бәрі Исламның үндейтін нәрселерін жоққа шығарумен тең болу мүмкіндігін түсінбейді.
Ең болмаса, қасиетті Валентин күнін алып қарасақ, бұл күн Еуропаның басым бөлігінде өз маңызын жоя бастағанда (дегенмен, Ұлыбритания мен АҚШ-та маңызын жоймады) кенеттен мұсылман елдерінде кеңінен тарап кетті. Валентин деген кім? Адамдар неге бұл күнді тойлайды? Әдеттегідей бұл мейрамның тарихы неше түрлі бұлыңғыр аңыздармен байланыстырылады. Бірақ, қасиетті Валентин күнінің б.з.б. ІV ғасырдан бастап, римдіктердің Луперкус құдайының құрметіне тойлаған пұтқа табынушылық салты ретінде туындағаны айқын болып қала бермек. Бұл салттың ең басты элементі лотерея болатын. Сол лотерея бойынша жігіттер келесі жылғы лотереяға дейін «көңіл көтеріп, сайран салу үшін» қыздарды бөлісіп алатын. Осы күнді айтқанда көз алдымызға елестейтін жиренішті ғұрыптардың бірі ─ үстілеріне бір жапырақ ешкі терісін киіп, құрбандыққа шалынған ешкі мен иттердің қанын жаққан екі жігіттің қыздарды қамшымен сабауы болатын. Адамдар сол «қасиетті адамдардың» қыздарды «қасиетті» қамшымен дүре соғуының нәтижесінде олар дүниеге көп бала әкелетін болады деп сенетін.
Әдеттегідей, христиандық діні Луперкалий атты бұл азғындық салтын тоқтатпақ болды (бірақ, сәтсіздікке ұшырады). Ол үшін олар әуелі әйелдердің аттары жазылған лотереяны қасиеттілердің аттары жазылған лотереяға ауыстырды. Мұның мәнісі мынада болатын: жігіттер алдағы бір жылды өздеріне түскен қасиеттінің өмір салтына еліктеп, соған ұқсауға тырысып өткізуі керек-тін. (Сәнге айналған азғындық мейрамының бейнесін сақтап қалып, оны белгілі бір тәсілмен ізгілік арнасына бұру идеясы әлі де бар. Әйгілі телевизиялық сауық-сайранның форматтарын әлі де игіліктің жаршысы ретінде пайдалануға тырысып жүрген (пайдасыз) жандарға қараңызшы. Солар негізгі идеясы жүзеге аспай қалған осы хикаядан сабақ алса игі еді.)
Олардың қолдарынан келген бір ғана нәрсе ─ мейрамның Луперкалий деген атауын қасиетті Валентин күні деп өзгерткендері. Мұндай өзгерісті б.з. 496 жылы римдік папа Геласий әлдебір Қасиетті Валентиннің құрметіне енгізді. Христиандық аңыздарда 50-ге жуық Валентин бар. Олардың ішіндегі екеуі басқаларына қарағанда анағұрлым танымал. Десе де, олардың өмірлері мен мінез-құлқы құпияға толы. Аталмыш мерекенің шынайы табиғатына басқаларынан гөрі көбірек сәйкес келетін бір аңызға сәйкес, қасиетті Валентин «ғашықтардың» қасиеттісі болған-мыс және өзі түрме бақылаушысының қызына ғашық болып қалған.
Осы лотереяның салдарынан айтарлықтай үлкен мәселелер туындайтындықтан, француз үкіметі бұл ғұрыпқа 1776 жылы тыйым салды. Уақыт өте келе аталмыш салт-жора Италияда да, Австрияда да, Венгрияда да және Германияда да ізін жойды. Оған дейін бұл мерекеге XVII ғасырда пуритандардың үстемдігі жүріп тұрған кезде Англияда да тыйым салынған болатын. Бірақ, 1660 жылы Чарльз II оны қайта жаңғыртты. Сол жерден ол Америкаға тарады. Америкалықтар оны ақша табудың қолайлы құралы деп тапты. 1840 жылдары америкалық Валентин күніне алғашқы коммерциялық ашық хаттарды (олар валентинка деп те аталады) шығарған Эстер Хоуланд бірінші жылдың өзінде оларды жалпы сомамен алғанда 5000 долларға сатты. Ол кезде 5000 доллар айтарлықтай қомақты ақша болатын. Содан бастап валентинкалар өндірісі қарқынды дамуға көшті.
Хэллоуиннің де мәселесі сондай. Бұл мереке кезінде (күнделікті өмірде) қалыпты адамдар рухтар мен гоблиндердің киімін киіп, әзәзілге табынудың ежелгі пұтқа табынушылық кезеңіндегі салтына еліктейді. Бір кездері адамды да құрбандыққа шалатын сорақы ғұрыптан тұрған, бұрынғы надандық дәуірінен қалған ескі нанымды байлардың тойлауы үшін мұсылман елдеріндегі бес жұлдызды қонақүйлер хэллоуин сауық кештерін ұйымдастырады. Бұл оқиғаның пұтқа табынушылық кезеңіндегі атауы Самайн болатын. Қасиетті Валентин күні сияқты, христиандық діні оның пұтқа табынушылыққа негізделген мәнін өзгерте алмай, атауын ғана өзгерте білді.
Ақыл-есі бүтін адам антиисламдық идея мен нанымдардан бастау алған салт-дәстүрге Ислам немқұрайлы қарайды деп қалайша ойлауы мүмкін? Ислам көп құдайға табынушылықтың барлық түрін түп-тамырымен құрту үшін келді. Сондықтан, дініміз исламды ұстанушылардың өмірінде көп құдайға табынушылықтың титтей де болса ізі қалуына бейжай қарай алмайды.
Оның үстіне, Ислам дінімізді ұстанушылардың өз тазалығы мен бірегей жеке даралығын сақтап қалуына қатаң қарайды. Сол себепті де, Ислам шариғаты мен ілімінде бұл жайында түсіндіріліп айтылған. Намазды Күнге табыну ғұрпымен шатастырмас үшін күннің шығуы кезінде, күн тас төбеде тұрғанда және күннің батуы кезінде намаз оқуға тыйым салынады. Мұсылмандар 10-шы мұхаррамдағы ерікті оразаға тағы бір күн (9-шы немесе 11-ші мұхаррамда) қосып ораза ұстаулары керек. Бұл сол кездері кең таралған яһудилік ғұрыптан мұсылманның оразасын ажыратып алу үшін жасалған дүние болатын. Мұсылмандарға мұсылман еместердің сыртқы келбетіне еліктеуге тыйым салынған.
Мұсылман болу ─ шынайы өмірде мұсылман болу деген сөз. Біз жан-жаққа тармақталып жатқан сан қилы тораптарға бұрылмай, қуанышта да, қайғыда да, мейрамда да, қасірет кезеңінде де бір ғана тура жолмен жүріп отыруымыз қажет. Бәрінен де жаныңа бататыны ─ жаһандану мен аяусыз БАҚ медиа-машинасының күшіне негізделген коммерциялық және мәдени насихаттың ықпалымен мұсылмандар валентинкаларды, Хэллоуин рухтарын, тіпті қала берді, Санта Клаусты да қуанышпен қабыл алатын күйге жетті. Көп құдайға табынушылықтың алдында дәрменсіз күйде тізе бүккен мына біздің сұмдық халімізді ескерер болсақ, біздің тойлайтын бір ғана күніміз бар ─ ол аза тұту күні. Одан да дұрысы, тәубеге келу күнін атап өткеніміз жөн болар, сірә. Бұл бізді сол қисынсыз күндер мен сорақылықтардың шырмауынан босатар еді.
Халид Байг
Әл-Балаг
____________________
Орыс тілінен аударған Azan.kz
Askimam.ru
Астанада 19 ақпанда тұңғыш рет «Ислам – бейбітшілік пен келісім діні» тақырыбында І республикалық имамдар форумы өтеді. Қазақстан мұсылмандары діни басқармасы өткізетін республикалық имамдар форумына еліміз бойынша 500-ге жуық өкіл имамдар мен аудан, ауыл молдалары қатысады.
Аталмыш шара барысында еліміздің қоғам және мемлекет қайраткерлері, атап айтқанда, Бас мүфти Ержан қажы Малғажыұлы, қоғам қайраткері Мырзатай Жолдасбеков, республикалық ардагерлер ұйымының төрағасы Өмірзақ Озғанбаев сынды танымал тұлғалар қатысып, баяндама жасайды.
Форумда дін саласындағы өзекті мәселелер қозғалып, оларды еңсеру жолдары талқыланады. Форум жұмысының басты мақсаты – «Қазақстан мұсылмандарының тұғырнамасы», «Шынай мұсылманның тұлғалық келбеті», «Имамның тұлғалық бейнесі» және «Дін қызметкерінің қызметтік этикасы» сияқты маңызды құжаттар қабылданады деп күтілуде.
muftyat.kz
Қостанай облыстық Марал ишан мешітінде өңірдегі барлық деңгейдегі имамдардың біліктілігін көтеруге ерекше көңіл бөлініп келеді. Мұндағы қызметкерлер ҚМДБ-ның дін қайраткерлерінің алдына қойып отырған келесі міндеттерін күнделікті жұмыстарында басшылыққа алып отырады.
Облыстың бас имамы Асылхан қажы Түсіпбек бұл өзекті мәселені үнемі қадағалап, жұмыс барысында біліктілік, іскерлік жайларына да жеткілікті назар аударады.
Мәселен, жуырда ғана облыстық мешітте төрт күндік семинар өткізілді. Оған өңірдегі барлық аудандар мен қалалардың имамдары қатысып, көп жайды көңілге түйді. Онда Ақида, фиқһ тақырыптары бойынша дәріс оқылды. Дәрісті облыстық Марал ишан мешітінің наиб имамдары Дархан Сыздықов пен Асқар Мейрамбекұлы жүргізді.
- Біздің мешітте мұндай семинарлар өткізу дәстүрге айналды. Өйткені оның барша имамдарға берері мол. Сонымен қатар осындай басқосу барысында олар бір-бірімен тәжірибе де алмасады. Болашақта да осындай семинарларды ұйымдастыра бермекпіз, - дейді наиб имам Дархан Сыздықов.
ҚМДБ – ның Қостанай облысы бойынша
өкілдігінің баспасөз қызметі
Осындай Мәуліт мерекесіне арналған ерекше басқосу облыс орталығынан едәуір жерде жатқан Науырзым ауданының орталығында да ұйымдастырылды. Кеш осындағы Жамбыл атындағы орта мектептің акт залында өтті.
Әрине, оның танымдық-тағылымдық жағына айрықша назар аударылды. Қостанайдан арнайы шақырылған Қазақстан мұсылмандары діни басқармасының Қостанай облысындағы өкіл имамы Асылхан қажы Түсіпбек аудандағы барша мұсылманды Мәуліт мерекесімен шын жүректен құттықтады.
«Әкім бол, халқыңа жақын бол» демекші, аталмыш мейрамның жоғары деңгейде ұйымдастырылуына аудан әкімі және басқа да мекеме қызметкерлері демеушілік етті. Жиналғандар оларға өздерінің ыстық ықыластарын білдірді.
ҚМДБ – ның Қостанай облысы бойынша
өкілдігінің баспасөз қызметі